႐ူးသြပ္ တမ္းတ တပ္မက္ဆဲပါ။-1

 

ေဒါနေတာင္ေၾကာ တေနရာ။ေတာနက္နက္ထဲ လူတစု ခရီးႏွင္ေနသည္။ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ ပံုဖ်က္ေျပာက္ၾကား ယူနီေဖါင္း၀တ္ လူတစုသည္ ေျခသံလုံလုံန႔ ဲ ခရီးႏွင္ေနသည္။ ေခတ္မီွလူသတ္လက္နက္ေတ ြ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ သူတို႔သည္ အေလ့အက်င့္ရိွထားတ့ ဲ လူေတြမွန္းသိသာလွသည္။သူတို႔ကိုယ္ေတြအေပၚ ၀န္စည္စလည္ တန္ဆာပလာေတ ြ အမ်ားႀကီး ခ်ိန္ဆြဲပါရိွေနေပမ့ ဲ အသံဗလံ ဘာမွ မၾကားရဘ ဲတိတ္တဆိတ္ ခ်ီတက္ေနတာ။ စိမ္းစိုေနတ့ ဲ သစ္ပင္ၿခံဳႏြယ္ေတြၾကားထဲ ေတာတိုးေနၾကသည္။ သူတို႔မွာ အားမာန္ေတြအျပည့္န႔။ဲ က်င့္သားရေနေသာ သူတို႔သည္ ေမာပန္းပုံ မေပါက္။ ေနမ၀င္ခင္ ၾကာအင္းရြာကို ေရာက္ဖို႔ တေတာင္ဆင္း တေတာင္တက္န႔ ဲ သြားေနတာ။သူတို႔ တခ်က္မွ မနားေသး။ လုပ္ခ်င္တာကို မရမက လုပ္တတ္ေသာ လိုခ်င္တာကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ယူတတ္ေသာဖိုးက်ားသည္ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ တပည့္တပန္းေတြန႔ ဲ ဂ်င္းနီကို ေတ႔ဖြ ို႔ ခရီးၾကမ္းႏွင္ေနသည္။ဂ်င္းနီကို ေတ႔ခြ ်င္ေဇာန႔ ဲ ေတာင္ကိုေက်ာ္ ေတာကို တိုးေနသည္။ ဂ်င္းနီ ၿမိဳ႕က ျပန္ေရာက္ေနသည္လို႔ သတင္းၾကားလို႔ေရာက္ရာေနရာက သူရိွေနတ့ ဲ ၾကာအင္းရြာကို ဖိုးက်ား သြားေနတာ။ ဖိုးက်ား။ လူန႔ ဲ နံမည္န႔ ဲ လိုကသ္ ည္လို႔ လူေတ ြ ေျပာၾကသည္။ က်ားရဲတေကာင္န႔ ဲ တူေသာ ဖိုးက်ား။ ေဒါနေတာင္ေျခတ၀ိုက္က ရြာေတြမွာ ဖိုးက်ားကို မသိသူ မၾကားဖူးသူ မရွိဘူး။ ေသာင္းရင္းျမစ္ စီးဆင္းရာ ဒီနယ္ေျမသည္ ဖိုးက်ား စိုးမိုးေနေသာ မင္းမူေနေသာ ေနရာမ်ား။ ဖိုးက်ားက နံမည္ႀကီး။ ကာနယ္ဖိုးက်ား ဆိုရင္ ဒီနယ္တ၀ိုက္မွာ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ လန္႔ၾကလို႔။ မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႕ထားတ့ ဲ စူးရွေသာ သူ႔မ်က္လုံးအစုံ၊ တင္းမာတ့မဲ ်က္ႏွာထားန႔ ဲ အံႀကိတ္ထားတ့ ဲ သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ကို လန္႔ၾကလို႔ ဘယ္သူမွ နားခ်င္သည္ မဟရဲ။ ေရွ႕ဆုံးက ပိဳြင့္အျဖစ္ ေမာရွည္သည္ အမ္၁၆ ေျခမွဳန္းေရး ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ကို ေရွ႕ကို အသင့္အေနအထားန႔ ဲ ခ်ိန္ရြယ္ရင္း ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲန႔ ဲ လွမ္းေနသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ေခြ်းေတ ြ ရႊဲေနသည္။ နဖူးက ေခြ်းစီးေၾကာင္းေတြ မ်က္ႏွာေပၚ က်ေနသည္။ ေမာရွည္သည္ တိုက္ပြဲအေတ႔အြ ႀကံဳမ်ားေသာ စစ္သားတေယာက္ ျဖစ္သည္။ ဖိုးက်ားရဲ႕ လူယံု၊ လူရင္း ျဖစ္သည္။ ဖိုးက်ား ေသဆိုေသ၊ ဖိုးက်ား ရွင္ဆိုရွင္မယ့္ လူ။ ေမာရွည္ရဲ႕ ေနာက္က ဘိဳြက္က ကပ္ရက္။ ဘိဳြက္သည္ အာရ္ပီဂ်ီ ငွက္ေပ်ာဖူးေလာင္ျခာႀကီးကို ပုခုံးထက္ထမ္းထားရင္း ေမာရွည္ကို အမီွလိုက္ေနသည္။ ဘိဳြက္သည္ ေမာရွည္လိုဘ ဲ အားကိုးရတ့ ဲ ရဲရဲေတာက္ ဖိုက္တာတေယာက္ပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မွာ ဖိုးက်ားသည္ ဒသမ ၇ ၆၂ ရုရွားႏိုင္ငံလုပ္ ေအေက ၄၇ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ကို ပုခံုးထက္မွာ ေျပာင္းေအာက္ဆိုက္ လြယ္ထားရင္း ပါလာသည္။ ဖိုးက်ားသည္ ဂ်င္းနီကို သတိရျမင္ေယာင္ၿပီး ဂ်င္းနီအေၾကာင္း စဥ္းစားကာ ေတာတိုးေနေပမ့ ဲ သူ႔မ်က္စိ၊ နားက လ်င္သည္။ သူ႔ႏွာေခါင္းက အနံ႔ခံေကာင္းသည္။ ေတာတြင္း အေတြ႔အႀကံဳမ်ားေနေသာ တိုက္ပြဲမ်ားစြာန႔ ဲ ရင္ဆိုင္ၿပီးခ့ေဲ သာ လက္နက္ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္မို႔ သတိအၿမဲရိွသည္။ အမွဳမ့အဲ မွတ္မ့ ဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေန။ နင္းမိုင္း၊ တိုက္မိုင္းေတ ြ မထိရေလေအာင္ အၿမဲသတိေပးသည္။ ၀ါရင့္ေနေတာ့ ဘယ္ေနရာေတြက အႏၲရာယ္ရိွႏိုင္လ ဲ သူသိသည္။ ၿခံဳခိုတိုက္ႏိုင္တ့ ဲ “သတ္ကြင္း”ေတကြ ို ႀကိဳသိသည္။ သူ႔လူေတြကို သတိေပးသည္။ လက္န႔ ဲ အခ်က္ျပ၊ အခ်က္ေပးေလ့ရိွသည္။ သူ႔ေနာက္မွာ ရွန္စုံ၊ ဂ်ိဳးဂ်ိဳး၊ ပီဖိုး၊ လူးသာ၊ ကလင္တန္န႔ ဲ လင္ကြန္းတို႔ ကပ္ရက္ပါလာသည္။ ရွန္စုံသည္ ဖိုးက်ားရဲ႕ လက္ေထာက္ ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္၊ အၾကံေပးလ ဲ ဟုတ္သည္။ ရွန္စုံသည္ အရပ္မျမင့္ေပမ့ ဲ ဗလေတာင့္သည္။ ဂင္တိုသည္လို႔ လူေတြက ေျပာသည္။ ရွန္စုံသည္ အားသန္သည္။ အမ္ ၁၆ ေမာင္းျပန္ကို လက္တဖက္ထဲန႔ ဲ ကိုင္ပစ္ႏိုင္သည္။ ယခုလဲ အမ္၇၉ ေရာ့ကက္ဗံုးသီးေတြ အမ်ားႀကီးကို သူ႔ကိုယ္မွာ စလြယ္သိုင္း လြယ္ပိုးလာသည္။ သူ႔အဖြဲ႔မွာ ရွန္စုံက ေလာင္ျခာပစ္သမား။ ရွန္စုံ ေလာင္ျခာ ပစ္ရင္ လိုတ့ ဲ ပစ္မွတ္ကို တန္းထိသည္လို႔ သူတို႔ လူစုေတြၾကား နံမည္ႀကီးသည္။ သူခိုင္းရင္ ဆင္ေျခမတက္ဘဲ အကုန္လုပ္ေသာ တပည့္မို႔ ဖိုးက်ား အားကိုးေသာသူ ျဖစ္သည္။ သူ႔လူေတြက သူ ဒါဆို ဒါဘဲ။ သူ႔ကို ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရသည္။ ဂ်င္းနီကို ငါသြားေတ႔မြ ယ္လို႔ ခပ္တိုးတိုးေျပာၿပီး ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲန႔ ဲ စထြက္လိုက္တာန႔ ဲ ရွန္စုံန႔ ဲ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတ ြ လက္နက္အျပည့္အစုံန႔ ဲ သူ႔ကို ၿခံရံကာ ခ်ီတက္ခရီးႏွင္ေနၿပီ။ *** *** *** ဂ်င္းနီသည္ တကယ္လွတ့ေဲ ကာင္မေလး။ ကို ယ့္ငါးခ်ဥ္မို႔ ကိုယ္ခ်ဥ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဂ်င္းနီသည္ ၾကာအင္းရြာက အေခ်ာဆုံး အလွဆုံးေလး ျဖစ္သည္။ ဂ်င္းနီသည္ နယ္စြန္းနယ္ဖ်ားက ေကာင္မေလး ျဖစ္ေပမ့ ဲ ေခတ္မီွ ေခတ္ဆန္သည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕အလွက အေနာက္တိုင္းဆန္သည္။ ဂ်င္းနီကို ဖိုးက်ား အရမ္းႀကိဳက္သည္။ ဂ်င္းနီက ဖိုးက်ားကို လက္နက္ကိုင္ မျဖစ္ခင္က ႀကိဳက္သလိုလို ရိွခ့သဲ ည္။ ဖိုးက်ား လက္နက္ကိုင္ ျဖစ္လာေတာ့ ဂ်င္းနီက မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ေျပာသည္။ ဖိုးက်ား အရမ္းေဆြးသြားသည္။ ဂ်င္းနီက သူ႔ကို လိုခ်င္ရင္ လက္နက္ကိုင္ ဘ၀ကို စြန္႔ခြာရမည္လို႔ ေျပာသည္။ ဖိုးက်ားအေနန႔ ဲ လက္နက္ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္မို႔ ဒီလိုေျပာတာကို မႀကိဳက္ဘူး။ ဂ်င္းနီမို႔သာ သူ သည္းခံတာ။ တျခားလူတေယာက္ေယာက္သာ သူ႔ကို လက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို စြန္႔ခြာရမည္လို႔ ေျပာခ့ရဲ င္ မလြယ္ဘူး။ ဂ်င္းနီ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ ဖိုးက်ား အရမ္းေဆြး သြားသည္။ သူေတာထ ဲ ေရာက္တာ ဂ်င္းနီ မရိွေတာ့လို႔ ဆိုၿပီး မေျပာခ်င္ေပမ့ ဲ ဂ်င္းနီ ရန္ကုန္ေရာက္ေနခ်ိန္ ဟိုဖက္ရြာက အယ္ေစးတို႔န႔ ဲ ဖိုးက်ား ေပါင္းမိသည္။ အယေ္ စးန႔ ဲ မူးသာတို႔န႔ ဲ တြဲမိေနတုံး တရက္ ရြာကို ဂ်င္းနီ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ဂ်င္းနီ ျပန္ေရာက္တ့အဲ ေၾကာင္း ၾကားလို႔ ဖိုးက်ားလ ဲ ဂ်င္းနီကို သြားေတ႔သြ ည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕ အေမက ဖိုးက်ား လာတာကို မႀကိဳက္ဘူး။ ေၾကာက္လို႔သာ မေျပာရဲတာ။ ဖိုးက်ားက မိုက္ကန္းကန္းေကာင္ဆိုတာ ၾကာအင္းရြာႀကီးက လူေတြ ေကာင္းေကာင္း သိၾကသည္။ ဂ်င္းနီ အရင္ကန႔ ဲ မတူဘ ဲ အရမ္းလွလာသည္။ ဆံပင္နက္ေျပာင္ေျပာင္၊ မ်က္လုံး၀ိုင္းစက္စက္၊ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးန႔ ဲ အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္ ဂ်င္းနီသည္ သူ႔အေဖဖက္က ကုလားကျပားမို႔လား မသိ၊ ႏွာတန္ေပၚသည္။ ပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေလးေတြက ဖူးဖူးေလး စုစုေလးေတြ။ ကိုယ္လုံးက သြယ္လ်ေပမ့ ဲ မို႔လုံးေနတ့ ဲ ရင္ႏွစ္မႊာက ဒီႏွစ္ထဲက်မွ ပိုသိသာ ႀကီးထြားလာသလိုဘဲ။ ခါးေလးက ေသးက်ဥ္သေလာက္ ခါးေအာက္က တင္သားေတြက ျပည့္ၿဖိဳးစြင့္ကားေနၾကသည္။ ဂ်င္းနီသည္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား အင္ၾကင္းရြာက ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ယံုမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်င္းနီသည္ ဖိုးက်ား မ်က္လံုးေတြထဲမွာ တကမာၻလုံးက မိန္းမေခ်ာေတ ြ အားလုံးထက္ လွေနသည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕တကိုယ္လုံးမွာ အစိတ္အပိုင္းအားလုံးက လွေနသည္လို႔ သူထင္သည္။ မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုး၊ ႏွာတံ၊ ႏွဳတ္ခမ္း၊ ေမးစိ၊ ဆံပင္၊ လည္တိုင္။ အားလံုး အားလံုး လွေနသည္။ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ထမိန္ကို တိုတိုေလး ၀တ္ေလ့ရိွတာေၾကာင့္ ေျခသလုံး ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ေလးေတြကို ေတ႔ေြ နရသည္။ ေျခသလုံးေလးေတြလ ဲ လွတာဘဲ။ တင္ေတြက သိပ္မႀကီးလွေပမ့ ဲ ေသးလြန္းတ့ ဲ ခါးသိမ္ေလးေၾကာင့္ ေပၚလြင္ေနသည္။ ဂ်င္းနီကို သူ “ယုန္ျဖဴေလး” လို႔ အၿမဲေခၚသည္။ အသားျဖဴဆြတ္လြန္းၿပီး ႏုဖတ္ေခ်ာလွလြန္းလို႔ ခ်စ္စႏိုး ေခၚတာ။ ဂ်င္းနီရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးသည္ အခ်ိဳးက်လြန္းလို႔ ဂ်င္းနီကိုသာ အ၀တ္အစား မပါဘ ဲ ေတ႔ရြ ရင္ သူ ႏွလုံး ရုတ္တရက္ ရပ္ဆိုင္းၿပီး လဲက်ေသဆုံး သြားေလမလားလို႔ ဖိုးက်ား စဥ္းစားမိသည္။ ဒီလို စဥ္းစားမိၿပီး သူ႔ဖါသာလ ဲ အျပစ္တင္မိလို႔ မဆုံးဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ငါ ဂ်င္းနီကို ဒီလို မွန္းဆ ေတြးမိသလ ဲ ဆိုၿပီး။ ငါ ဂ်င္းနီကို ေမတၱာစစ္န႔ ဲ ခ်စ္တာ၊ အဲလို ညစ္ညမ္းတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြ မေတြးသင့္ဘူး ဆိုၿပီး ဂ်င္းနီကို ၀တ္လစ္စလစ္ အေနအထားန႔ ဲ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္မိတာကို သူ႔ေခါင္းထဲကေန ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဒီေလာက္လွတ့ ဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမေလးကို တျခားေယာက်္ား တေယာက္ေယာက္ ႀကိဳက္သြားမွာ စိတ္ပူလာသည္။ သူမ်ားလက္ထဲသာ ပါသြားရင္ ဆိုတ့ ဲ အေတြးန႔တဲ င္ ဖိုးက်ား ရင္ေတ ြ ပူလာသည္။ ဂ်င္းနီက သူ႔ကို တအားခင္သည္။ အေမ မႀကိဳက္လ ဲ သူန႔ ဲ ေတ႔သြ ည္။ ဂ်င္းနီက အယ္ေစးတို႔န႔ ဲ ေပါင္းတာကို မႀကိဳက္ဘူး။ ဖိုးက်ားရယ္ ေအးေအးေဆးေဆး ပညာသင္ပါဟယ္ ႏိုင္ငံေရးေတ ြ ဘာေတြမွာ မပါပါန႔လဲ ို႔ တားသည္။ ဖိုးက်ားလ ဲ “ဂ်င္းနီ ဒါေတ ြ ေဘးခိ်တ္ထားစမ္းဟာ အေရးႀကီးတာ နင္ သြားေနတာ ၾကာလြန္းလို႔ ငါ တအားလြမ္းေနတာဟ နင္ေရာ မလြမ္းဘူးလား ဒါအရင္ေျပာ” လို႔ ဂ်င္းနီ လက္ေမာင္းေလးေတြကု ိ ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ ဂ်င္းနီက ရွက္သလို မ်က္ႏွာေလး ရဲသြားၿပီး သူ႔လက္ေတြကို ဖယ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ဖိုးက်ားရဲ႕ သန္မာတ့လဲ က္ေတြက ျပဳတ္တူႀကီးေတြလိုဘ ဲ ခိုင္မာၿမဲၿမံေနလို႔ ဂ်င္းနီ ရုန္းထြက္လို႔မရဘူး။ ဖယ္ခ်လို႔မရဘူး။ ဂ်င္းနီရဲ႕ လက္ေမာင္းသားေတြက အိစက္ေနသည္။ ဖိုးက်ား အရမ္းအသဲယားလာသည္။ ဒီအထိအေတြ႔ေၾကာင့္ ဂ်င္းနီကို ျပန္မလႊတ္ခ်င္ဘူး။ ဂ်င္းနီရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကလဲ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေလးေတြလို ေဖါင္းေဖါင္းအိအိေလးေတြ။ သူ တအား စုပ္နမ္းပစ္ခ်င္လာသည္။ “ေျပာေလ ဂ်င္းနီ နင္ေကာ လြမ္းလား” “သိဘူးေလ” “ဟာနင္ကလဲ” “နင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ရီးစား ထားလိုက္ၿပီလား” “ဟာ ဖိုးက်ား နင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ငါ မထားပါဘူး” “ဟင္း ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဂ်င္းနီရယ္” “ဘာလဲ နင္က ငါ ရီးစားရသြားမွာကို စိတ္ပူေနတာလား ဟင္ ဖိုးက်ား” “အင္း စိတ္ပူတယ္ အရမ္း” “နင္ေကာ ဒီမွာ ဘယ္ရြာက ေကာင္မေတြန ဲ ျဖစ္ေသးလ”ဲ “ဟာ နင္ ဘာေတ ြ လာေမးေနတာလ”ဲ “နင့္ကို ေကာင္မေတြ သေဘာက်ၾကတာ ငါသိတယ္” “ငါ ဘယ္ေကာင္မမွ သေဘာမက်ပါဘူး ငါသေဘာက်ေနတာ ရွိၿပီးေနၿပီဘဲ” “ဟင္ ဘယ္သူလဲ နင္ ဘယ္သူ႔ကို သေဘာက်ေနတာလဲဟင္” ဖိုးက်ားက တဟားဟား ရယ္ေမာလိုက္သည္။ “နင္ သိခ်င္လား ဂ်င္းနီ” “အင္း ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ” “ငါ အရမ္းခ်စ္ေနတာ နင္နင္ေလ ဂ်င္းနီ နင့္ကို ငါ သိပ္ခ်စ္ေနတာ” “အို” ဖိုးက်ားက ဂ်င္းနီကို တအားဖက္လိုက္သည္။ ရင္ဘတ္ခ်င္း ကပ္မိသြားသည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕ ရင္သားတင္းတင္းလံုးလံုးေတြက အိေနသည္။ ထိေနသည္။ ဒီအေတြ႔ထိေၾကာင့္ ဖိုးက်ားရဲ႕စိတ္ေတြ ဒိုင္းကနဲ ထၾကြလာသည္။ “လႊတ္ပါဟာ” “မလႊတ္ဘူး ငါနင့က္ ို သိပ္ခ်စ္တယ္” “ငါ ရွက္တယ္ဟာ” “နင္ ငါ့ကို ခ်စ္လား ေျပာ” “ဖိုးက်ားရယ္ နင္က တအားၾကမ္းတာဘဲ အသက္ရွဳလို႔ေတာင္ မရေတာ့ဘူး” “ဒါဆို ေျဖ ခ်စ္လား” ဂ်င္းနီလဲ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္ေနၿပီး “ငါ စဥ္းစားပါရေစအံုး” လို႔ ေခါင္းေလးငံု႕ၿပီး ေျဖသည္။ “ဟာ ငါ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေစာင့္ရမွာလဲဟာ” ဂ်င္းနီရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြကို သူ ဆုပ္ကိုင္ျပန္သည္။ “အို ေဟ့ မၾကမ္းန႔ေဲ လ” ဂ်င္းနီ မ်က္ႏွာေလး နီရဲေနသည္။ ဂ်င္းနီသည္ သူ႔ကို အေျဖမေပးခင္ သူသည္ လက္နက္ကိုင္တေယာက္ ျဖစ္လာသည္။ ေစာေစာက အေျဖေပးခ်င္ေနေသာ ဂ်င္းနီသည္ သူ႔ကို ေရွာင္ေနေတာ့သည္။ ဖိုးက်ား ဂ်င္းနီကို စြဲလမ္းတမ္းတစိတ္န႔ ဲ ဂ်င္းနီ ရိွတ့ ဲ ၾကာအင္းရြာကို အေၾကာင္းရွာၿပီး သြားသည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕ မိဘေတြက ဖိုးက်ားန႔ ဲ သေဘာမတူလို႔ ဂ်င္းနီကို ၿမိဳ႕မွာဘ ဲ ေက်ာင္းတက္ေစသည္။ ဖိုးက်ားသည္ ဒီကိစၥကို မေက်နပ္။ ဂ်င္းနီန႔ ဲ ေတ႔ၿြပီး သူခ်စ္တ့အဲ ေၾကာင္း ထပ္ေျပာခ်င္ေနေသးသည္။ သူ႔ကို ျပန္ခ်စ္ဖို႔လ ဲ ေျပာခ်င္ေနသည္။ သူ႔အေနန႔ကဲ လက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို သေဘာက်လို႔ အရမ္းႀကိဳးစားခ့လဲ ို႔ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဂ်င္းနီက လက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို စြန္႔ခိုင္းေနသည္။ သူတို႔ ေလွ်ာက္ေနတာက ဆန္႔က်င္ဘက္ အရပ္ေတြကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေလွ်ာက္ေနတာ။ ေမာရွည္ အေရွ႕ကေန လက္သီးဆုတ္ကို ေထာင္ျပေနလို႔ ဖုိးက်ား အေတြးေတြ ၿဗံဳးကနဲ ရပ္တန္႔သြားသည္။ သူလဲ လက္သီးဆုတ္ခါ ေနာက္လူေတြကို ေထာင္ျပလိုက္သည္။ ရပ္ခိုင္းတာ။ သူ႔အေနာက္က ဂ်ိဳးဂ်ိဳးတို႔၊ ကလင္တန္တို႔ မုဆိုးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ လက္နက္ေတြကို အဆင္သင့္ ခ်ိန္ရြယ္ရင္း အမိန္႔ကို ေစာင့္ေနၾကသည္။ သူ႔ေဘးက ရွန္စံုက “ကာနယ္ ၾကာအင္းရြာ ေရာက္ေတာ့မယ္” လို႔ သူ႔ကို ေျပာေသာအခါ ဖိုးက်ားလဲ ေမာရွည္ကို ရြာနားကို ခ်ဥ္းကပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ၾကာအင္းရြာသည္ ေက်းရြာ ကာကြယ္ေရးေတြ ရွိသည္။ ရြာထိပ္ကင္းတဲကုိ သူတို႔လာေၾကာင္း ေမာရွည္ သြားေျပာမည္။ အိုေကသည္လို႔ ေမာရွည္ အခ်က္ျပမွ သူတို႔ ရြာနားကို ကပ္မည္။ ၀င္မည္။ ၾကာအင္းရြာႀကီးက ရြာဆိုေပမ့ ဲ တဖက္ႏိုင္ငံန႔ ဲ ကပ္ေနတာေၾကာင့္ ညဘက္ဆို မီးထိန္ထိ္န္လင္းေသာ ရြာႀကီး ျဖစ္သည္။ စကူတာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေလးေတ ြ တဘူးဘူးန႔၊ဲ တီဗီန႔၊ဲ ေရခဲေသတၱာန႔ ဲ ရြာျဖစ္သည္။ ဂ်င္းနီရဲ႕ မိဘေတြက ကုန္သည္မ်ား ျဖစ္ၿပီး ေငြေၾကးေခ်ာင္လည္လို႔ သမီးေလးကို ရန္ကုန္ေက်ာင္းမွာ ထားႏိုင္သည္။ တဖက္ႏိုင္ငံန႔ ဲ ကုန္ကူးစီးပြားရွာေနသူမ်ားမို႔ ဒီနယ္ေျမက ဖိုးက်ားတို႔ဂိတ္ေတြကို ျဖတ္သန္းေနရလို႔ ဖိုးက်ားတို႔န႔ ဲ အဆင္ေျပေအာင္ ေနေနရသူေတြလည္း ျဖစ္သည္။ ဂိတ္ေၾကး အခြန္ ဘယ္ေလာက္ေပးေပး လက္နက္ကိုင္ေတြန႔ ဲ အဆင္မေျပရင္ တခုခု ထစ္ေငါ့ႏိုင္သည္။ လုပ္ငန္းမွာ ေႏွာင့္ေႏွးႏိုင္သည္။ ၾကာအင္းရြာသူႀကီးက ဦးေဂ်ာ္နီ။ ဖိုးက်ားတို႔ကို ေရေရလည္လည္ ေလးစားတ့ ဲ သူႀကီး။ ဒီနယ္တ၀ိုက္မွာက ကာနယ္ဖိုးက်ား ဆိုရင္ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကရသည္ မဟုတ္လား။ ဖိုးက်ားကို ဘယ္သူမွ မဆန္႔က်င္ရဲ။ ဖိုးက်ား ဘာလိုလို သြားၿဖဲျပကာ လုပ္ေပးေနတ့ ဲ သူ ျဖစ္သည္။ ဖိုးက်ား ဘာလိုလို ေပးမည့္သူ။ ၾကာအင္းထဲကို ဖိုးက်ား ၀င္လာသည္။ ေစာေစာက သီခ်င္းသံ ဆူညံေနတာေတ ြ တိတ္သြားသည္။ စကူတာသံေတြလ ဲ တိတ္သြားသည္။ ဖိုးက်ားရဲ႕ တန္ခိုးအရွိန္အ၀ါက ႀကီးသည္။ ရြာႀကီးတခုလံုး ၿငိမ္သြားသည္။ တုတ္တုတ္မလွဳပ္။ ဘာသံမွ မၾကားေတာ့။ သူႀကီးအိမ္၀ိုင္းထဲကို ေမာရွည္န႔ ဲ ဘိဳြက္ ၀င္လာသည္။ ခါတိုင္း စြာက်ယ္တတ္ေသာ သူႀကီးအိမ္က ေခြးမ်ား အၿမီးကုတ္ၿပီး ေခ်ာင္တခုမွာ ကုတ္ေနၾကသည္။ ေခြးမ်ားေတာင္ ေအေက ၄၇ ရိုင္ဖယ္ရဲ႕တန္ခိုးကို သိသည္။ တေကာင္မွ မေဟာင္ေတာ့။ "ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း" "သူႀကီး သူႀကီး ဦးေဂ်ာ္နီ" ေမာရွည္က သူႀကီးအိမ္တံခါးကို ထုသည္။ ေအာ္ေခၚသည္။ တံခါးပြင့္လာသည္။ “ဟာ ေမဂ်ာ ၾကြပါ ၾကြပါ အိမ္ထဲၾကြပါ ဘာလုပ္ေပးရမလ ဲ ေမဂ်ာ” ေမာရွည္ မ်က္ႏွာက တင္းမာေနသည္။ “ထြတ္ သူႀကီး က်ဳပ္ ေမဂ်ာမဟုတ္ဘူး မဖါးန႔ ဲ ပုံမွန္ဆက္ဆံ၊ ပါးရိုကခ္ ံရမယ္” ေမာရွည္ ေဟာက္သည္။ “ေဆာရီး ေဆာရီး ဘာမ်ား လိုလဲ အမိန္႔ရွိပါ” “ကာနယ္ လာတယ္ ေကာင္မေလးန႔ ဲ လာေတ႔တြ ာ သူႀကီး ေကာင္မေလးကို လူလႊတ္ေခၚစမ္း၊ ကာနယ္ ေတ႔ခြ ်င္တယ္” “ဟုတ္ ဟုတ္” ဂ်င္းနီန႔ ဲ ဖိုးက်ား သံယာဇဥ္ ရိွတယ္ ဆိုတာ သူႀကီး သိသည္။ သူႀကီး ကိုယ္တိုင္ ဂ်င္းနီကို ေခၚဖို႔ ေျပးထြက္သြားသည္။ သူႀကီးကေတာ္က အရက္ပုလင္း၊ အၿမီး ခ်က္ခ်င္း ေျပးျပင္ဆင္သည္။ သူႀကီးရဲ႕ ၿခံ၀ိုင္းထဲမွာ က်ည္ဆံခါးပတ္ေတြ ကိုယ္မွာ စလြယ္သိုင္း ပတ္ထားတ့ ဲ ကလင္တန္သည္ စက္လတ္ႀကီး ပိုက္ၿပီး ေနရာယူထားေနသည္။ ဘိဳြက္ကလဲ ငွက္ေပ်ာဖူး အာရ္ပီဂ်ီေလာင္ျခာႀကီး ပုခံုးေပၚထမ္းကာ သူႀကီးအိမ္ ေလွခါးရင္းမွာ ရပ္ေနသည္။ လာၿပီ။ ဖိုးက်ားသည္ ရွန္စုံန႔အဲ တူ ၿခံထ ဲ ေလွ်ာက္၀င္လာသည္။ သူႀကီးကေတာ္က ျပာျပာသလ ဲ အိမ္ထဲကို ဖိတ္ေခၚသည္။ “ကာနယ္ ဘာေသာက္ပါမလ”ဲ “ဘာရွိလဲ” “၀စ္စကီ၊ ရမ္၊ ေကာ့ညက္ အစံုရွိပါတယ္ရွင့္ ၾကက္လဲ ေၾကာ္ခိုင္းထားပါတယ္” “ဘီယာ ရွိလား” “ရွိ ရွိပါတယ္ ကာနယ္” “ယခူ ့ ဲ ဒါန႔ ဲ ခင္ဗ်ားနံမည္ ဘယ္သူ” “ေအဒါ ပါ ကာနယ္” “ဂ်င္းနီ ေရာက္လာရင္ အိမ္ေပၚမွာ ဘယ္သူမွ မရိွေစန႔”ဲ “ဟုတ္ ကာနယ္” ဖိုးက်ား ခရီးၾကမ္းႏွင္ခ့လဲ ို႔ ပင္ပမ္းေနသည္။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို ဧည့္ခန္းကစားပြဲေပၚ တင္ကာ မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားေနသည္။ ေျခသံၾကားလို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္သည္။ ဆံပင္တိုတိုန႔ ဲ ေကာင္မေလး တေယာက္ ဘီယာပုလင္းန႔ ဲ အၿမီးေတ ြ လာခ်တာ။ “ေဟ့ နင့္နံမည္ ဘယ္သူလဲ” “ေအာကစ္” “သူႀကီးရဲ႕ သမီးလား” “ဟုတ္” “နင့္အသက္ က” “၁၈ ပါ” ခါးေလးနဲန ဲ တုတ္သလိုရိွေပမ့ ဲ တင္လုံးလုံးေလးန႔ ဲ ေပါင္တန္ရွည္ရွည္န႔ ဲ ေကာင္မေလးကို သူ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ေနဆ ဲ တပည့္ေက်ာ္ ရွန္စံုက အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန ၿခံေပါက္၀ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး “ဂ်င္းနီ လာၿပီ” လို႔ သတင္းပို႔လို႔ ေလွခါးထိပ္ကေန ႀကိဳေနလိုက္သည္။ ဂ်င္းနီ ေလွခါးကေန တက္လာသည္။ “ဖိုးက်ား” “ဂ်င္းနီ” “ၾကည့္စမ္း ဖိုးက်ားရယ္ တကယ့္လူၾကမ္းႀကီးဘ ဲ ပါးသိုင္းေမြးေတြန႔ ဲ ဖိုးက်ားကို ဂ်င္းနီ ဒီလို လက္နက္ကိုင္တေယာက္ အေနန႔ ဲ ျပန္ေတ႔ရြ တာ အရမ္း၀မ္းနည္းတာပ”ဲ ဖိုးက်ား မ်က္ႏွာ တင္းမာသြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ သူ႔မ်က္ႏွာ ျပန္ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားသည္။ တျခားလူ တေယာက္ေယာက္သာ သူ႔ကို ဆန္႔က်င္တာေတ ြ လာေျပာရင္ နာသြားမယ္။ အခု ေျပာေနတာက သူအရမ္းခ်စ္ေနတ့ ဲ သူမို႔။ ဂ်င္းနီ အေခ်ာေလး။ “ဟယ္ ၾကည့္စမ္း ဗံုးသီးေတြ ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္တာ ေၾကာက္စရာႀကီး ထေပါက္လိုက္မွျဖင့္” သံပုရာသီးဗုံးလို႔ သူတို႔ ေခၚေသာ လက္ပစ္ဗုံးေတြ။ ဖိုးက်ား သူ႔ခါးမွာပတ္ထားေသာ ေသနတ္အိတ္န႔ ဲ စစ္ခါးပတ္ကို ခြ်တ္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ “ဂ်င္းနီနင္ ဘြဲ႕ရလာၿပီဆို” “ေအး ဖိုးက်ား ဟုတ္တယ္” “နင္ ဘာလုပ္မွာလဲ ဂ်င္းနီ” “ငါ ကေလးေတြကို စာသင္တ့ ဲ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္မွာ” “ဟားဟား ေကာင္းတာေပါ့ ဂ်င္းနီ ငါ နင့္အတြက္ ၀မ္းသာတယ္ ငါေလ နင္ ေက်ာင္းသြားေနတ့ ဲ အခ်ိန္ေတြမွာ နင့္ကို အရမ္း လြမ္းတာဘဲ” ဂ်င္းနီ အိမ္ေပၚေရာက္လာတာန႔ ဲ သူ႔တပည့္ေတနြ ႔ ဲ သူႀကီးမိသားစု အားလုံး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားၾကသည္။ အိမ္ႀကီးေပၚမွာ သူန႔ ဲ ဂ်င္းနီ ႏွစ္ေယာက္ထဲဘ ဲ ရိွေတာ့သည္။ “ဂ်င္းနီ” “ဟင္ ဖိုးက်ား” “နင့္ကို ေတ႔ခြ ်င္လြန္းလို႔ ငါ ေတာ အထပ္ထပ္ ေတာင္အထပ္ထပ္ ေက်ာ္ၿပီး လာခ့ရဲ တာ နင္ ငါ့ကို စကားေကာင္း တလုံးမွ မေျပာေသးဘူး မဆိုင္တာေတြဘဲ ေျပာေနတယ္” “နင့္ကို ဒီလိုပုံန႔ ဲ မေတ႔ခြ ်င္တာ အမွန္ဘ ဲ နင့္အတြက္ စိတ္ေတ ြ ပူေနရတယ္ဟာ သတင္းမွာ နင္တို႔န႔ ဲ တိုက္ပြဲေတ ြ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ သတင္းၾကားရင္ ငါေလ ဘုရားရွစ္ခိုးေနရတာ နင္ ေဘးကင္းပါေစ ဆိုၿပီး” “ငါ့ကို နင္ စိတ္ပူလို႔ ငါ ေက်းဇူးတင္တယ္ ဂ်င္းနီ နင္ငါ့ကို သံေယာဇဥ္ေတာ့ ရိွသားဘ ဲ ငါ ေက်နပ္တယ္ လာဒီမွာထိုင္” သူႀကီးရဲ႕ ဧည့္ခန္းက ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ၾကသည္။ “ဂ်င္းနီ နင္ တအား လွလာတယ္ဟာ” “နင္ထင္လို႔ပါ အရင္အတိုင္းပါဘဲ ဖိုးက်ား နင္ကေတာ့ တကယ့္ ေတာတြင္းသားႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ” “နင္ ငါ့ကို မႀကိဳက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ဂ်င္းနီ” “နင့္ကို ငါ အေၿဖေပးဖို႔ လုပ္ခ့တဲ ာ နင္သိပါတယ္ ဖိုးက်ား” “အခုေတာ့ မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ေပါ့ဟုတ္လား” “ငါ ေျပာၿပီးသားဘ ဲ နင္ လက္နက္ခ်လိုက္တ့ေဲ န႔ ဟာ နင့္ကို ငါ အေၿဖေပးတ့ေဲ န႔ဘ ဲ ဖိုးက်ား” “ဟာ” ဖိုးက်ား စိတ္ပ်က္သြားသည္။ “လက္နက္ခ်ရမယ္ ဟုတ္လား ထြတ္ နင္ နင္ေျပာရက္လိုက္တာ ဂ်င္းနီရယ္” “စိတ္မဆိုးပါန႔ဟဲ ာ နင့္ကို ေသနတ္ကိုင္တ့ ဲ သူပုန္အလုပ္ မလုပ္ေစခ်င္တာ ငါ့စိတ္ထဲက သေဘာထားအမွန္” “ဂ်င္းနီ ငါတို႔ကို သူပုန္လို႔ မေခၚန႔ ဲ ငါတို႔ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတာ သူပုန္မဟုတဘ္ ူး ေတာ္လွန္ေရးသမား” ဖိုးက်ား တိရစာၦန္ရံုထဲက ေလွာင္အိမ္ထဲက က်ားႀကီးတေကာင္လို ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေနသည္။ ဂ်င္းနီ သည္ ဖိုးက်ားကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ “နင္ငါ့ကို လက္ထပ္ပါဟာ နင့္ကိုငါ ဟိုဖက္ကမ္းမွာ အိမ္ေကာင္းေကာင္းန႔ ဲ ထားမယ္” “ဖိုးက်ား နင္ ဒီလိုဘ၀န႔ ဲ ငါ နင့္ကို ယူရင္ ငါ မဆု ိုးမျဖစ္ၿပီး ကေလးေတြန႔ ဲ က်န္ခ့မဲ ွာေနာ နင္ ဒီလက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ပါလားဟာ” “ငါ ဘာလို႔ ေသရမွာလ ဲ ဂ်င္းနီနင္ ေသစကား မေျပာန႔ ဲ တိုက္ပြဲေတ ြ အမ်ားႀကီး တိုက္ခ့လဲ ို႔ ႏိုင္ခ့လဲ ို႔ ႏွစ္တိုတိုန႔ ဲ ငါ ကာနယ္ ျဖစ္ေနၿပီ ငါ့ကို နင္က ခပ္တံုးတံုးေကာင္လို႔ ထင္ေနလား” “ဖိုးက်ားရယ္ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္တခုခုေလာက္ နင္န႔ ဲ ငါ လုပ္ကိုင္စားၾကရေအာင္လား လက္နက္ကိုင္ဘ၀ကို ခ်န္ထားခ့ ဲ ငါ နင့္ကို ယူမယ္” ဖိုးက်ားက ဂ်င္းနီကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ “နင္က မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကို ေျပာေနတာဘ ဲ ဂ်င္းနီ” “အြန္ ေခြ်းေစာ္ နံေဟာင္ေနတာဘဲ ဖိုးက်ား နင္ ေဆးုပင္းလိပ္ေရာ ေသာက္ေနတယ္ ထင္တယ္ ဟြန္း နံလိုက္တာ” ဂ်င္းနီက ဖိုးက်ားကို တြန္းပစ္ၿပီး ေျပာသည္။ “ငါ ေတာထ ဲ ေတာင္ထဲကေန လာတာ ဂ်င္းနီ ဒီေလာက္ေတာ့ ရိွမွာေပါ့ ငါဟာ စစ္သားတေယာက္” “ငါက နင့္ကို စစ္သား မလုပ္ေစခ်င္ဘူး ဖိုးက်ား” “ဂ်င္းနီ ငါ့ရင္ထဲ မီးေတာက္ေနတယ္ သိလား” “ငါ လိုခ်င္တ့ ဲ ပုံစံကို ေျပာၿပီးသားဘဲေလ နင့္ဖက္က ျပင္စရာေလးေတ ြ ျပင္လိုက္ရင္ အားလုံး အိုေကသြားမွာဘဲ ဖိုးက်ားရယ္” သည္အခိုက္မွာဘဲ ဟိုဖက္ရြာထိပ္ဆီက အတြဲလိုက္ ပစ္ခတ္လိုက္တ့ ဲ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္သံေတ ြ ေပၚထြက္လာသည္။ “ဟိုက္ ဘာလဲ” အသံကေတာ့ အမ္စစ္စတင္း အသံဘဲ။ အစိုးရတပ္ လာတိုက္တာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အစိုးရတပ္ ဒီနားကို မလာဘူး။ ဘာျဖစ္သလဲ မသိဘူး။ “ရွန္စံု” ရွန္စုံ ေလွခါးကေန တဒုံးဒုံးန႔ ဲ ေျပးတက္လာသည္။ ဖိုးက်ား ေသနတ္အိတ္န႔ ဲ ခါးပတ္ကို ျပန္ပတ္သည္။ “ဘာျဖစ္လဲ” “မသိေသးဘူး အ့ဖဲ က္မွာ ေမာရွည္တို႔ ကငး္ ပုန္း၀ပ္ေနတာဘ”ဲ “အစိုးရ စစ္တပ္လား” “မဟုတ္ႏိုင္ဘူး ဘာေကာင္ေတြန႔ ဲ ပစ္ကုန္ၾကသလဲေတာ့ မသိဘူး ကာနယ္” ဖိုးက်ား ဂ်င္းနီလက္ကို ဆြဲၿပီး ေလွခါးက ဆင္းသည္။ “ငါ နင့္ကို လိုက္ပို႔မယ္ ဂ်င္းနီ” “မပို႔န႔ေဲ တာ့ ငါ့ဟာငါ ျပန္ႏိုင္တယ္ နီးနီးေလးဘ ဲ နင္သာ ဂရုစိုက္ဟာ နင္န႔ ဲ ျပန္ေတ႔ခြ ်င္ေသးတယ”္ “ေအး ေအးေဆး ျပန္ေတ႔မြ ယ္ ဂ်င္းနီ က ဲ သြားေတာ့” “ဖိုးက်ား အစစ သတိရွိ ဂရုစိုက္ေနာ” ဂ်င္းနီရဲ႕ လက္ကေလးကို မလႊတ္ခ်င္ဘဲ သူ လႊတ္လိုက္ရသည္။ “ေအးပါ မၾကာခင္ ထပ္ဆံုမယ္” ဖိုးက်ား သူကိုင္လာေသာ ေအေက ၄၇ ေမာင္းျပန္ကို ေမာင္းဆြဲတင္လိုက္ၿပီး သူ႔လူေတနြ ႔အဲ တူ ေသနတ္သံၾကားလိုက္တ့ ဲ ရြာထိပ္ဖက္ဆီကို သူ႔လူေတြန႔ ဲ အတူ သြားသည္။ ဂ်င္းနီ ဖိုးခြားအေမွာင္ထုထ ဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတ့အဲ ထိ ေငးၾကည့္ေနသည္။ ဂ်င္းနီ မ်က္ရည္၀ဲေနသည္။ ဆူးေတာ၊ ခေရာင္းေတာမွာ ေပ်ာ္ေမ႔ေြ နတ့ ဲ ဖိုးက်ားအတြက္ စိတ္ေတ ြ ပူလိုက္ရတာ ရင္ကြဲမတတ္ဘဲ။ ဖိုးက်ား ေဘးဒုကၡ မေတ႔ပြ ါေစန႔။ဲ ဘုရားသခင္ ဖိုးက်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ ဂ်င္းနီရဲ႕ ပါးျပင္မို႔မို႔ မွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြန႔။ဲ *** *** *** ဖိုးက်ား ဂ်င္းနီန႔ ဲ ထပ္မေတ႔ျြဖစ္ေတာ့။ အဲဒီညက ဂ်င္းနီန႔ ဲ ခဏတာ ေတ႔လြ ိုက္ရၿပီး ဂ်င္းနီကို ထပ္ေတ႔ခြ ်င္လို႔ သူေရာက္ေနတဲ့ စခန္းကို ေခၚဖို႔ လုပ္ေသးသည္။ မေအာင္ျမင္ခ့ဘဲ ူး။ ဒီတိုင္းဆိုရင္ ဂ်င္းနီန႔ငဲ ါ ေ၀းကြာသထက္ ေ၀းကြာလာၿပီ ျပန္မွ ေပါင္းဆံုႏိုင္ပါေတာ့မလားလို႔ သူ ေတြးမိေနသည္။ ဂ်င္းနီက မၾကာခင္ ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းဆရာမ သြားလုပ္ေတာ့မွာ။ ျမစ္ထဲမွာ ပ့ေဲ ထာင္ေတ ြ တၿဗီးၿဗီးန႔ ဲ ေမာင္းေနသည္။ သူတို႔ရဲ႕ အေကာက္ဂိတ္နားမွာ သူ ရပ္ၿပီး ၿမစ္ျပင္ကို ေငးေမာေနသည္။ ရွန္စုံန႔လဲ င္ကြန္း သူ႔ေဘးမွာ ပါသည္။ တဖက္ကမ္းကို သြားခ်င္တ့ ဲ လူေတြကို ခရီးသြားလက္မွတ္ ထုတ္ေပး အခြန္ေကာက္တ့ ဲ သူတို႔ဂိတ္ေတြကို ႀကီးၾကပ္စစ္ေဆးဖို႔ သူေရာက္ေနတာ။ “ဟင္ ဘာေတ ြ ျဖစ္ေနလ”ဲ အေကာက္ဂိတ္က တာန္က်တ့သဲ ူ႔လက္ေအာက္က တပ္သား ေကာင္ေလးက ေျဖာက္ကနဲ ေသနတ္ေမာင္းတင္လိုက္တာ ေတ႔လြ ိုက္လို႔။ ေကာင္ေလးေရွ႕မွာ မိန္းမတေယာက္ ေယာက်္ားတေယာက္ ရပ္ေနသည္။ “ထိုင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္” ေကာင္ေလး အမိန္႔ေပးသံက က်ယ္ေလာင္လွသည္။ ဖိုးက်ား သူတို႔ရွိရာကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ “ေဟ့ ဘာျဖစ္လဲ” ရွန္စံုက လွမ္းေမးသည္။ ဖိုးက်ားကို ျမင္ေတာ့ ကင္းေစာင့္ေကာင္ေလး အေလးျပဳသည္။ “မသကၤာလို႔ စစ္မလို႔” “ဘာမသကၤာတာလ”ဲ “ကုန္သည္ ဆိုေပမ့ ဲ ကုန္သည္န႔ ဲ မတူလို႔ စပိုင္ထင္လို႔” ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနတ့ ဲ ေယာက်္ားနဲ႔မိန္းမ တုန္ရီေနသည္။ဖိုးက်ား ေကာင္မရဲ႕ တင္ပါးေတြကို သတိထားမိသြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္တာဘဲ။ အံမယ္ ခါးက ေတာ္ေတာ္ေသးတာဘဲ။ ထြာဆိုင္ခါး ဆိုတာမ်ိဳးလား။ မိန္းမကို ထခိုင္းလိုက္သည္။ ရုပ္လဲ မဆိုးဘူး။ “နံမည္” “ပယင္းညိဳ ပါ” “မင္း ဘာလုပ္လဲ” “ကုန္သည္ပါ” “ဘာကုန္သည္လဲ ဘာေရာင္းလဲ ဘာ၀ယ္လဲ” “အတိအက်ရယ္ မရွိပါဘူးရွင့္ ျမတ္မယ္ထင္တာေလး လုပ္တာပါဘဲ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းတို႔ အိမ္သုတ္ေဆးတို႔” “ရာဘေဆးေကာ မေရာင္းဘူးလား” “မ မ မေရာင္းပါဘူး” “မညာန႔ေဲ နာ ထ ထစမ္း” မိန္းမ ထရပ္လိုက္သည္။ ရုပ္လဲ မဆိုးဘူးဘဲ။ “ျပစမ္း မွတ္ပံုတင္” မိန္းမ တုန္တုန္ရီရီန႔ ဲ ပုခုံးလြယ္အိတ္ထဲက မွတ္ပုံတင္ ထုတ္ျပသည္။ ဟုတ္သည္။ မွတ္ပုံတင္ထဲမွာ ပယင္းညိဳတ့။ဲ “မင္းပုံက နယ္စပ္လာၿပီး ကနု ္ကူးတ့ရဲ ုပ္မေပါက္ဘူး ဒါေၾကာင့္လ ဲ ဒို႔လူက မသကၤာတာေဟ့ မင္းကေကာ ဘာလ ဲ အစိုးရလူလား” “မ မ မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္ ကုန္သည္ပါ” ဒီလူကို ဖိုးက်ားလ ဲ မသကၤာဘူး။ “မင္း အ၀တ္ေတြ ခြ်တ္လိုက္” “ဟာ မလုပ္ပါန႔ ဲ ဗိုလ္ႀကီးရယ္ မခ်ြတ္ပါရေစနဲ႔” ရွန္စံုရဲ႕ အမ္ ၁၆ ေမာင္းျပန္က ဒီလူရဲ႕ ေခါင္းကို ခ်ိန္ရြယ္ထားလိုက္ၿပီ။ “ပစ္လိုက္ရမလား” “မပစ္ပါန႔ဗဲ ်ာ” “ခြ်တ္” ဒီလူ ေသရမွာေတာ့ ေၾကာက္သား။ သူ႔အ၀တ္ေတြကို ခြ်တ္ပစ္ေနသည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး က်န္ေတာ့ေသာအခါ ဆက္မခြ်တ္ေတာ့။ ဖိုးက်ားလဲ “ဟိတ္ ခြ်တ္ေလ ဘာခ်န္ထားတာလဲ” ပယင္းညိဳ ဆိုတ့ ဲ မိန္းမလဲ ေဂြးတန္းလန္းန႔ ဲ လူကို မၾကည့္မိေအာင္ တဖက္ကို လွည့္ေနသည္။ “ရွန္စံု” “ဗ်ား ကာနယ္” “ဒီ့ေကာင့္ ပစၥည္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာစမ္း ငါ ဒီေစာ္ကို ငါ့တဲထဲ ေခၚသြားၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာမယ္ ႏွိဳက္ႏွိဳက္ခြ်တ္ခြ်တ္ေပါ့” “ဟုတ္ ကာနယ္” ရွန္စုံက ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္ေနတ့လဲ ူကို ေသနတ္န႔ ဲ ခ်ိန္ကာ ေခၚသြားသည္။ “ေဟ့ ပယင္းညိဳ လာ လိုက္ခ့”ဲ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚကို တက္လာေတာ့ သူေနဖို႔ ယာယီ ေပးထားတ့ ဲ တဲေလးဆီ ေရာက္လာသည္။ သူ႔အေနာက္က ပါလာတ့ ဲ လင္ကြန္းကို ထမင္းသြားစားခိုင္းလိုက္သည္။ “ငါ့တဲနား ဘယ္သူမွ မကပ္ေစန႔” “ရက္စ္ ကာနယ္” ပယင္းညိဳ ဆိုတ့ ဲ မိန္းမကို တဲထ ဲ ေခၚသာြ းသည္။ “ေဟ့ မင္း ေဆးကုန္သည္လား မွန္မွန္ေျပာေနာ္ မလိမ္န႔ ဲ အမွန္ေျပာရင္ ခြင့္လႊတ္မယ္ ညာရင္ သိပ္မုန္းတယ္” “က်မ က်မ ေဆးမေရာင္းပါဘူး တကယ္ဘဲ တျခားကုန္ေတြ သြင္းတာ ျမတ္မလားလို႔ လုပ္ၾကည့္တာပါ ခုေတာင္ ဟိုလူက က်မကို ညာခ်ဖို႔ လုပ္ေနလို႔” “ေဟ ဟုတ္လား ငါကလ ဲ မူးယစ္ေဆး ေရာင္း၀ယ္တာဆို သိပ္ဆန္႔က်င္တာ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလ ဲ မိန္းကေလး မင္းန႔ငဲ ါ ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္း ျဖစ္ေနၿပီ” “ကာနယ္ လိုခ်င္တာေပးပါမယ္ရွင္ က်မကို ဒီတခါထဲ ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္ ကာနယ္ေနာ္” ပယင္းညိဳသည္ သူ႔ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ေျခေထာက္ကို ဒူးေခါင္းေလာက္ကေန ဖက္လိုက္ၿပီး ငိုယိုေတာင္းပန္သည္။ “မင္းက ဘာမ်ားေပးမွာလဲ ဟင္းဟင္း” “ကာနယ္ လက္ခံမယ္ ဆိုရင္ က်မမွာ ရိွတာေတ ြ အကုန္ေပးႏိုင္ပါတယ္ရွင္” “မင္းမွာက ဘာေတ ြ ရိွလို႔လ”ဲ “က်မ က်မ တကိုယ္လံုးကို ယူပါ ကာနယ္” “အင္း စိတ္၀င္စားစရာဘ ဲ ငါ မင္းကို မတရားမက်င့္ဘူးေနာ္ မင္းသေဘာန႔ ဲ မင္းေပးခ်င္တာ မဟုတလ္ ား” “ဟုတ္ပါတယ္ ကာနယ္ ကာနယ့္ကို က်မ ေပးႏိုင္တာေတ ြ ေပးလို႔ရမလားဟင္” “ဒါေတာ့ မင္းသေဘာဘ ဲ ဟင္းဟင္း” ပယင္းညိဳသည္ သူ႔ေျပာက္ၾကား ယူနီေဖါင္းေဘာင္းဘီ ဂြၾကားေနရာကို ကိုင္လိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းေတြက ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးလာသည္။ ဖိုးက်ား သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ။ ပယင္းညိဳ သူ႔ကို ထေအာင္ ဆြေပးေနၿပီ။ တဆင့္တက္ခါ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္ခ်သည္။ လက္ကေလး ေလွ်ာကနဲ ေဘာင္းဘီထဲ ၀င္လာသည္။ အိုး ဖြားဖက္ေတာ္တုတ္တုတ္ခဲကို ဆြဲထုတ္သြားၿပီ။ ပယင္းညိဳ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔အေကာင္ႀကီး ေခါင္းေထာင္ထေနၿပီ။ ပယင္းညိဳရဲ႕ လက္န႔ ဲ ထိေတ႔ ြ ဆုတ္ကိုင္လိုက္တာန႔ ဲ ဒီေကာင္ႀကီးက ေငါေငါႀကီး ထေနၿပီ။ ေစာ္အနံ႔ရရင္ ေခါင္းေထာင္ေထာင္လာသည္။ စားရဖို႔ ေသခ်ာၿပီဆိုရင္ေတာ့ အားမာန္အျပည့္န႔ ဲ တိုက္ခ်င္းပစ္ ဒုံးက်ည္တခုလို မတ္မတ္ေထာင္ေနေရာ။ ပယင္းညိဳသည္ ဒီဖက္မွာ အေတြ႔အၾကံဳရင့္ေနတ့ ဲ ပုံစံရိွသည္။ သူ႔အေကာင္ကို ကိုင္တြယ္ေနတာက ေတာ္ေတာ္ ကြ်မ္းသည္။ ထိပ္ဖူးပိုင္းကို ဖြဖြရြရြေလး ပြတ္ေပးတာ ေတာ္ေတာ္ ခံလို႔ ေကာင္းသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို တခ်က္တခ်က္ ေမာ့ၾကည့္ေသးသည္။ မဆိုးဘူး။ တပ္မက္စရာ မိန္းမတေယာက္ဘဲ။ ဂ်င္းနီလိုေတာ့ ဖိုးက်ားရဲ႕ စိတ္ေတြကို ဗရမ္းဗတာ တုန္လွဳပ္ေစတ့ ဲ မိန္းမတေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ One night stand ေပ်ာ္ပါးဖို႔ေတာ့ မဆိုးဘူး။ ေဟာ ပယင္းညိဳရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက အတန္အရင္းကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဖိုးက်ားကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး “စုတ္ေပးရမလားဟင္” လို႔ ေမးသည္။ ေမးလိုက္တ့အဲ သံက ညဳတုတု အသံ။ “အင္း” လို႔ သူ ေျဖရင္း စုပ္မွာကို ငံ့လင့္ေနသည္။ ပယင္းညိဳက ခ်က္ခ်င္း မစုတ္လိုက္ေသးပဲ သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လံုးကို ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္သည္။သူ႔ထိပ္ဖူးအေပါက္က ထြက္က်ေနတ့ ဲ ေစးထန္းထန္း အေရၾကည္ေတြကို ပယင္းညိဳ လက္ေခ်ာင္းေတြန႔ ဲ သုတ္ဖယ္လိုက္ၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေလးန႔ ဲ ငုံစုတ္လိုက္သည္။ “အင္း” ပယင္းညိဳရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေလးထဲ သူ႔လိင္တန္ႀကီး ေရာက္ရွိေနတာ အျပည့္ဘဲ။ “အား ဟား အင္း ဟင္း” ပယင္းညိဳ တကယ္ကြ်မ္းတာဘဲ။ တကယ့္ပုေလြကြ်မ္းက်င္သူ ပုေလြဆရာမေလးပဲ။ လက္တဖက္န႔ ဲ လိင္တန္အရင္းနားကေန ဆုတ္ကိုင္ထားၿပီး လိင္တန္အရင္းထိ ငုံကာငုံကာ စုတ္ေပးေနသည္။ လွ်ာကလ ဲ ဟိုထိုးဒီေမႊန႔ ဲ အရမ္း ကစားကလိေပးသည္။ က်န္တ့ ဲ လက္တဖက္က သူ႔တင္ပါးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ထိပ္ဖူးဒစ္ၾကားအခ်ိဳင့္ထဲကို လွ်ာထိပ္ေလးက ထိုးဆြကလိေပးေနေတာ့ သူ တြန္႔ကနဲ တြန္႔ကနဲ အေတြ႔ထူးေနရၿပီး ပယင္းညိဳရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို တခ်က္တခ်က္ ထိုးေညွာင့္မိရသည္။ “အင္း အင္း” ေကာင္းလြန္းလို႔ ပယင္းညိဳရဲ႕ ေခါင္းကို လက္တဖက္န႔ ဲ ထိန္းကိုင္ထားမိသည္။ အားရပါးရ စိတ္ရိွတိုင္း စုတ္ေပးေနတာ ျပြတ္ကနဲ ျပြတ္ကနဲ အသံေတြ ထြက္ေပၚေနသည္။ တင္ပါးေတြေပၚက ပယင္းညိဳရဲ႕ လက္က သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လံုးကို ကိုင္တြယ္ေနျပန္သည္။ ေဂြးစိေတြကို ဖြဖြေလး ဆုတ္နယ္ေနတာကလဲ ခံလို႔ေကာင္းလို႔ သူသေဘာက်ေနသည္။ ပယင္းညိဳ အားတက္သေရာ စုတ္ေပးတာ ၀ါရင့္ေနေသာ သူ႔လိုလူေတာင္ သုတ္လႊတ္ထည့္ခ်င္လာသည္။ ၿပီးခ်င္လာသည္။ တအားေကာင္းတက္လာသည္။ ပယင္းညိဳကို ဖိုက္ခ်င္ေသးသည္။ ျဖဳတ္ခ်င္ေသးသည္။ စုတ္ေနရင္း ၿပီးသြားမွာကို သူမလိုလားဘူး။ “ေတာ္ၿပီ ပယင္းညိဳ” ပယင္းညိဳက ဆက္စုတ္ေနသည္။ သဲႀကီးမဲႀကီး စုတ္ေနသည္။ ပုေလြကေတာ့ တကယ္ရွယ္ဘဲ။ “ေတာ္ၿပီ ရပ္လိုက္ေတာ့” ပယင္းညိဳ လိင္တန္ကို အစုတ္ရပ္လိုက္သည္။ “မင္း အ၀တ္ေတြ အကုန္ ခြ်တ္လိုက္ကြာ မင္းကို နစ္ကက္ ၾကည့္ခ်င္တယ္” “ဟုတ္က့ ဲ ကာနယ္” ပယင္းညိဳ အ၀တ္ေတြကို တခုၿပီးတခု ခြ်တ္ေနသည္။ ေကာ့ခြ်န္ တင္းမာဖီးထေနတ့ ဲ ပယင္းညိဳရဲ႕ စေနႏွစ္ခိုင္က ေအာက္ကို မသိမသာ တြဲက်ေနေပမ့ ဲ လုံး၀န္းတင္းမာေနဆဲဘဲ။ ႏို႔သီးေခါင္းနီညိဳညိဳေလးေတြက တင္းမာေထာင္ထေနၾကသည္လို႔ သူထင္သည္။ ပယင္းညိဳ ထမိန္ကို ခြ်တ္လိုက္ခ်ိန္ သူလဲ သူ႔ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္။ ဟူး ေပါင္တန္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေတြက ေခ်ာမြတ္လွပလနြ ္းေနသည္။ သူ သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္ခ်ိန္ ပယင္းညိဳလ ဲ ပင္တီေလးကို ခြ်တ္ပစ္ေနသည္။ “အိုး” ပယင္းညိဳ ၾကမ္းေပၚက အ၀တ္ေတြကို ေကာက္ယူၿပီး မလွမ္းမကမ္းက ၀ါးစားပြဲေလးေပၚကို တင္လိုက္ခ်ိန္ သူ႔ကို ေက်ာေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပယင္းညိဳရဲ႕ စြင့္ကားတ့ ဲ တင္သားစိုင္ေတြကို တပ္မက္စရာ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည္။ ၀ါးစားပြဲေလးဆီကို ပယင္းညိဳ ေလွ်ာက္သြားခ်ိန္ တုန္ခါလွဳပ္သြားတ့ ဲ ပယင္းညိဳရဲ႕ တင္ပါးေတြကို သူ ေငးၾကည့္ရင္း သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ေခါင္းသည္ ဆတ္ကနဲ လွဳပ္ခါသြားသည္။ ပယင္းညိဳက သူ႔မတ္မတ္ေထာင္ေနေသာ လိင္ေခ်ာင္းကို ၾကည့္ၿပီး “ေစာေစာကထက္ ပိုႀကီးလာသလိုဘဲ ကာနယ္” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို ေျပး၀င္လာသည္။ ရင္သား တင္းတင္းထြားထြားေတြက သူ႔ရင္အုပ္ကို လာဖိကပ္မိေတာ့ သူ႔စိတ္ေတြ ပိုဆူေ၀ လာၿပီး ပယင္းညိဳရဲ႕ တင္ပါးေတြကို ဆုတ္ကိုင္ ဖ်စ္ညွစ္မိရသည္။ ပယင္းညိဳရဲ႕ လက္တဖက္က သူ႔လိင္ေခ်ာင္းကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ “ကာနယ္က တကယ့္လက္နက္ႀကီးန႔ဘဲ ဲ ကာနယ္န႔ ဲ ေတ႔တြ ့ ဲ ရန္သူေတာ့ မလြယ္ဘူး ကာနယ့္လက္နက္ႀကီး ဒါဏ္ကို အလူးအလဲ ခံရမွာဘဲေနာ္ ဟင္းဟင္း” ပယင္းညိဳရဲ႕ အသံက ညဳတုတု ခြ်ဲတဲတဲန႔။ဲ ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ လွဲအိပ္လိုက္ေသာ ပယင္းညိဳရဲ႕ ခုံးေဖါင္းေနတ့ ဲ အဂၤါစပ္ႀကီးက သူ႔ကို ျမႇဴဆြယ္ေနသည္။ ႏွဳတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြက အေရေတြန႔ ဲ စိုေျပာင္ေနသည္။ “ကာနယ္လာေလ ဘာၾကည့္ေနတာလ ဲ ပယင္းကို ခ်စ္ေပးေတာ့” ပယင္းညိဳရဲ႕ ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လိုက္ၿပီး ေပါင္ေတြကို ဆြဲၿဖဲၿပီး သူ႔ပစၥည္းကို အဂၤါစပ္ေပါက္မွာ ေတ့လိုက္သည္။ ပယင္းညိဳက သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို ဆုတ္ကိုင္ထားၿပီး “ေျဖးေျဖးေနာ္ သူ႔ဟာႀကီးက သိပ္ႀကီးတာဘဲ” လို႔ တိုးတိုးေလး ေလသံေလးန႔ ဲ ေျပာလိုက္သည္။ ပယင္းညိဳ ပိုေနမွန္း သူသိေပမ့ ဲ ပယင္းညိဳရဲ႕ အမူအရာေတြကို သူသေဘာက်သည္။ ပစၥည္းထိုးထည့္လိုက္ခ်ိန္ ပယင္းညိဳရဲ႕ လက္သဲခြ်န္ခြ်န္ေလးေတြက သူ႔လက္ေမာင္းသားေတြထဲကို စူးနစ္လာသလို အင္ အ ဆိုတ့ ဲ အသံေလး ပယင္းညိဳပါးစပ္က ထြက္လာရင္း ေျခေထာက္ေတကြ ို အေပၚကို ေျမႇာက္လိုက္တာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူ႔ပစၥည္းသည္ တထစ္ခ်င္း ပယင္းညိဳအထဲကို ၀င္သည္။ အဂၤါစပ္ထဲက အသားႏုႏုေလးေတြကို တအားပြတ္တိုက္သြားၾကလို႔ ပယင္းညိဳ တဆတ္ဆတ္တုနခ္ ါသြားတာကို ေတ႔လြ ိုက္ရသည္။ ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ဆြဲေပးလိုက္ေသာအခါ ပယင္းညိဳရဲ႕ အဂၤါသည္ ပိုအေရလိုက္လာသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ခပ္မွန္မွန္ေလး ဆက္တိုက္ ထိုးေညွာင့္ေပးေလေတာ့ ပယင္းညိဳရဲ႕ အ အ အအန႔ ဲ ညည္းေအာ္သံေလး ထြက္ေပၚလာသည္။ ပယင္းညိဳရဲ႕ အဂၤါစပ္ထဲ သူ႔လိင္တန္သည္ စီးစီးပိုင္ပိုင္ တင္းတင္းႀကီး ၀င္ထြက္ေနၿပီ။ သူ႔လက္တဖက္က ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ေထာက္ထားၿပီး က်န္တ့လဲ က္တဖက္က ပယင္းညိဳရဲ႕ ကိုယ္ေအာက္ကို ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။ အားယူၿပီး ေဆာင့္ထည့္ေပးလာတာကို ပယင္းညိဳ ခံႏိုင္တာေတ႔ရြ တာေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္ ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ ပယင္းညိဳ လက္ေခ်ာင္းေတြက သူ႔ရင္အုပ္ကို ပြတ္သပ္ေပးေနသလို ေအာက္ဖက္ကေန တင္ပါးႀကီးေတြကို ဘယ္ညာ ရမ္းခါရင္း ေကာ့ေကာ့ေပးေနလို႔ အေတြ႔အၾကံဳရိွၿပီး ေအာက္ေပးေကာင္းတ့ ဲ ေစာ္ျဖစ္တာ သိလိုက္ရသည္။ မလုပ္ခင္က ေပးသြားတ့ ဲ ပုေလ ြ ရစဥ္ကထဲက ပယင္းညိဳရဲ႕ ဆားဗစ္က သိသာေနသည္။ အားရပါးရကို ေဆာင့္လိုက္သည္။ ပယင္းညိဳလဲ ႀကိဳက္ပံုရသည္။ ေအာက္ကေန ပင့္ေကာ့ေပးေနသည္။ အေတာ္ေလးၾကာေအာင္ လုပ္ၿပီး သူက “ပံုစံေျပာင္းလုပ္ရေအာင္” လို႔ ေျပာလိုက္ေသာအခါ ပယင္းညိဳလ ဲ “ဘယ္လို လုပ္ခ်င္လဲဟင္ ေဒါ့ဂီစတိုင္လား” လို႔ ေမးရင္း ေပါ့ပါးစြာန႔ ဲ ေလးဘက္ကုန္းေပးေလသည္။ သူက ပယင္းညိဳရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို အေနာက္ကေန ေဘးကို နဲနဲ တြန္းကားလိုက္ေသာအခါ ပယင္းညိဳက ခါးကို ေကာ့ တင္ေတြကို ေထာင္ေပးသည္။ ေယာက်္ား ဘယ္လိုႀကိဳက္မလဲ ဆိုတာ သိေနေသာ အေတြ႔အၾကံဳရွိၿပီးသူကို လုပ္ရတာ ပိုသေဘာက်သလိုဘဲ။ စြင့္ကား၀ိုင္းစက္တ့ ဲ တင္ပါးႀကီးေတြရဲ႕ အေနာက္တ့တဲ ့မဲ ွာ ေနရာ၀င္ယူလိုက္ၿပီး အေနာက္ကို အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ျပဴးထြက္ေနတ့ ဲ အဂၤါစပ္ႀကီးကို ငုံ႕ၾကည့္ၿပီး လိင္တန္ထိပ္ကို ထူထူထဲထ ဲ အတြင္းႏွဳတ္ခမ္းညိဳညိဳေလး ႏွစ္ဖတ္ရဲ႕ အလည္မွာ ေတ့လိုက္သည္။ ျဖဴေဖြးေနတ့ ဲ တင္စိုင္ႏွစ္လံုးၾကားက နီညိဳညိဳ ခေရပငြ ့္ေပါက္ေလးကို ေတ႔ေြ နရသည္။ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ပုံစံန႔ ဲ ပယင္းညိဳရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကို ကိုင္ထိန္းၿပီး ေဆာင့္သည္။ ပယင္းညိဳ ကြပ္ပ်စ္မွာ ခင္းထားတ့ ဲ ေစာင္ေပၚ ေခါင္းေလး ေဘးတိုက္ လွဲကာ တအင္းအင္းန႔ ဲ သူ ေဆာင့္ထည့္သမွ်ကို ခံေနသည္။ စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္သည္။ ေနာက္တခါ ပုံစံေျပာင္းၾကေတာ့ ပယင္းညဳိက သူအေပၚက ေနခ်င္သည္တ့။ဲ ပယင္းညိဳရဲ႕ အလွအပေတြကို ေနရာေျပာင္းၿပီး ရွဳေဒါင့္တမ်ိဳးက ၾကည့္ရၿမင္ရျပန္ၿပီ။ သူ႔အေပၚတက္ခြထိုင္ကာ ေဆာင့္ေပးေနေသာ ပယင္းညိဳရဲ႕ မ်က္ႏွာလွလွေလး ရင္သားထြားထြားေတြကို အရသာခံၾကည့္ရင္း ေဆာင့္ေပးေနတာကို ေအာက္ဖက္ကေန ျပန္ေကာ့ထိုးေပးသည္။ ရင္စိုင္ႏွစ္မႊာက ေဆာင့္လိုက္တိုင္း တုန္ခါေနသည္။ ပယင္းညိဳ ႏွဳတ္ဖ်ားက ညည္းသံေတြ ၾကားေနရသည္။ ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာ ရမ္းခါရင္း တင္ပါးႀကီးေတြကို ေမႊ႕ေပးလိုက္ ၾကြလိုက္ ဖိခ်လိုက္န႔ ဲ တက္တက္ၾကြၾက ြ လုပ္ေပးေနတ့ ဲ ပယင္းညိဳကို သူ အရမ္းသေဘာက်သြားရသည္။ ဒီပုံစံန႔ ဲ ပယင္းညိဳ လမ္းဆံုးေရာက္သြားရသည္။ သူကေတာ့ မၿပီးေသး။ ပယင္းညိဳက ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေလးေတြကို စူေထာ္ေပးသည္။ သူ႔လိင္တန္ကို ဒီႏွဳတ္ခမ္းေဖါင္းေဖါင္းေလးေတြအထဲကို ထိုးထည့္ခိုင္းသည္။ သူထိုးထည့္ေသာအခါ ပယင္းညိဳသည္ လွ်ာနဲ႔ ထိုးေမႊကာ စုတ္သည္။ သူက ထိုးေညႇာင့္ ပယင္းညိဳက စုတ္န႔ ဲ တေျဖးေျဖး ျမန္လာၿပီး ထူးကဲလွတ့ ဲ အရသာနဲ႔အတူ သူ သုတ္ေရေတ ြ တၿပံဳႀကီး ပယင္းညိဳရဲ႕ ပါးစပ္ထ ဲ ပန္းထုတ္ လိုက္သည္။ တကိုယ္လုံးက အေၾကာေတ ြ တဖ်င္းဖ်င္းန႔ ဲ တုန္ခါသြားေစတ့ ဲ အရသာထူးန႔အဲ တူ ၿပီး သြားရသည္။ ပယင္းညိဳလ ဲ သုတ္ေရေတြကို ေထြးမထုတ္ဘ ဲ ၿမိဳခ်လိုက္တာကို သူေတ႔လြ ိုက္ရသည္။ “ကာနယ္ ေကာင္းလားဟင္ အဆင္ေျပတယ္မွဳတ္လား” ၿံပံဳးၿပံဳးေလးေမးလိုက္တ့ ဲ ပယင္းညိဳကို “အင္း ေကာင္းတယ္ မင္းက တကယ္ကြ်မ္းတာဘ”ဲ လို႔ သူျပန္ေျပာရင္း ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္သည္။ ပယင္းညိဳက “ကာနယ္ ေက်နပ္တ့အဲ ထိ က်မ ျပဳစုေပးပါရေစ” လို႔ သူ႔ရင္ဘတ္မွာ ေခါင္းမွီၿပီး ေျပာသည္။ *** *** *** ဖိုးက်ားကို တပ္မဟာဗဟိုက ေခၚေၾကာင္း ဗိုလ္မွဳးေစာဒိုး လာေျပာလို႔ အားခ်င္း ထြက္ခ့ရဲ သည္။ တပ္မဟာဗဟိုသည္ သူတို႔ရဲ႕ အႀကီးဆုံး စစ္စခန္းႀကီး ျဖစ္သည္။ တဖက္ႏိုင္ငံန႔ ဲ အလနြ ္နီးကပ္သည္။ ႀကီးမားတ့ ဲ ကတုတ္က်င္းေတ ြ ဘန္ကာေတြန႔ ဲ အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ထားသည္။ တပ္မွဴး ဗ်ဴဟာမွဴးေတ ြ အစည္းအေ၀း တက္ေရာက္ရတာ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ရဲ႕ စစ္ေဒသ ကြပ္ကဲေရး ဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အက္ဒ၀င္က ဖိုးခြားကို သီးျခားေခၚယူေဆြးေႏြးတာေၾကာင့္ လိုအပ္တာထက္ တရက္ပိုၾကာသြားသည္။ သူတို႔အျပန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အက္ဒ၀င္က သူတို႔စခန္းအတြက္ ေဆးမွဴးလိုအပ္ေနတာ သိသည္ ဆိုၿပီး ေဆးမွဴးတေယာက္ ထည့္ေပးလိုက္မည္လို႔ ေျပာသည္။ “ကာနယ္ လာ တခါထဲ ေဆးမွဴးအတြက္ သြားေျပာမယ္ က်ဳပ္န႔လဲ ိုက္ခ့ ဲ ေဆးရုံကို” ဗိုလ္ခ်ဳပ္အက္ဒဟင္န႔ ဲ သူ႔ရုံးကေန ေဘာ္လုံးကြင္းကို ျဖတ္ၿပီး ေဆးရုံအေဆာက္အဦးဆီကို ေလွ်ာက္ခ့ၾဲကသည္။ ဌာနခ်ဳပ္ရဲ႕ ေဆးရုံက အုတ္ခံသြပ္မိုး ျဖစ္ၿပီး အေရွ႕မွာ ျမန္မာအဂၤလိပ္ ႏွစ္ဘာသာန႔ ဲ ေဆးရုံလို႔ ေရးထားတ့ ဲ ဆိုင္းဘုတ္ ရိွေနသည္။ “တပ္မင္း က်ေနာ္တို႔ ရိုင္ဖယ္ေတြ သိပ္ေဟာင္းေနၿပီ တိုက္ပြဲေတြမွာ တခ်ိန္လံုး ဂ်မ္းျဖစ္ေနတယ္” “ကာနယ္ ဒါကို ေနာက္မွ ေဆြးေႏြးမယ္ အခု ေဆးမွဴးကိစၥ သြားေျပာၾကရေအာင္” ေဘာ္လံုးကြင္းထဲမွာ တပ္သားသစ္မ်ား ကို စစ္သင္တန္း ေပးေနသည္။ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ေကာင္မေလးေတြလဲ ပါသည္။ ဖိုးက်ားသည္ တပ္မင္းေျပာေနတာေတကြ ို စိတ္မ၀င္စားဘ ဲ ေကာင္မေလးေတြကို ေငးေနသည္။ ေဆးရုံထဲကို ၀င္ခ့ၾဲကေတာ့ ေဆးရုံတာ၀န္ခံ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုးန႔ ဲ ေတ႔ရြ သည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုရာမိုးဆိုတာ ခပ္ငယ္ငယ္ ဆရာ၀န္မေလးဘဲ။ အိုး။ ဂ်ဴတီကုတ္ျဖဴျဖဴေအာက္မွာ ရင္ေတြက မို႔ေမာက္ေနသည္။ ခါးကေတာ့ နဲနဲတုတ္မလားမသိဘူး။ အင္း တင္ပါးႀကီးေတြကလ ဲ ေတာင့္တင္းသည္။ စြင့္ကားသည္။ တပ္မင္းက ေဆးမွဴးတေယာက္ ထည့္ေပးလိုက္ရမည္ လို႔ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုး ကို ေျပာသည္။ “ျဖစ္တယ္ေလ ထည့္ေပးလိုက္ပါမယ္ ဒီးနာကို ထည့္ေပးလိုက္မယ္ တပ္မင္း” ေဒါက္တာမေလးက ၿပံဳးၿပံဳးေလးန႔ ဲ ေျပာလိုက္သည္။ ေဘးက အစိမ္းပုတ္ေရာင္ယူနီေဖါင္းန႔ ဲ ေကာင္မေလးကို “ေဖါေဖါ ဒီးနာ သြားေခၚလိုက္” လို႔ လွည့္ေျပာလိုက္သည္။ တပ္မင္းက ဖိုးက်ားန႔ ဲ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုးကို မိတ္ဆက္ေပးသည္။ “ကာနယ့္သတင္းေတြကေတာ့ ၾကားေနပါတယ္ ခုမွဘဲ ဆံုတာ” “ေဒါက္တာ့သတင္းေတြလဲ ၾကားေနရတာပါဘဲ ေစတနာရွင္ဆရာ၀န္မေလး ဆိုၿပီး” ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုးက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ၿပံဳးဘဲေနသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့ ဒီေဒါက္တာမေလးသည္ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ ဆိုတာ ေတ႔ရြ သည္။ ေဒါက္တာမေလး အပ်ိဳလား ဆိုတာ သူသိခ်င္ေနသည္။ ေဆးမွဴးဒီးနာ ေရာက္လာသည္။ သူ ေပ်ာ္သြားသည္။ သူ႔စခန္းကို ထည့္ေပးလိုက္မယ့္ ေဆးမွဴးဒီးနာသည္ တကယ့္အမိုက္စား အေခ်ာစားေလး ျဖစ္ေနလို႔ပါဘဲ။ ဒီးနာ သည္ သူ႔ခ်စ္သူ ဂ်င္းနီလိုဘဲ တေထာင္မွာတေယာက္ ေတာင္ မေတ႔ႏြ ိုင္တ့ ဲ ထိပ္တန္းအေခ်ာစားေလးတေယာက္ ပါလား။ သူငယ္ငယ္ထဲက ဂ်င္းနီရဲ႕ အလွအပနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာၾကရင္ ေကာင္မေလး တေထာင္မွာ သူ႔ဂ်င္းနီလို လွတာ တေယာက္ေတာင္ မေတ႔ရြ ဘူးလို႔ ေျပာေလ့ရိွသည္။ အခု ဒီးနာသည္ ဂ်င္းနီလိုရုပ္ မဟုတ္ေပမ့ ဲ တမ်ိဳးလွသည္။ မ်က္လုံး၀ိုင္းစက္စက္ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ ႏွာတန္ေပၚေပၚ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေဖါင္းေဖါင္းေလးေတြန႔ ဲ ေတာ္ေတာ့္ကို လွသည္။ ဒီးနာသည္ သူ႔စခန္းမွာ ေဆးမွဴး အျဖစ္ ရိွေနေတာ့မည္ ဆိုေတာ့ သူန႔ ဲ ေန႔စဥ္အၿမ ဲ ေတ႔ေြ နေတာ့မွာ ျဖစ္သည္။ ေခ်ာေခ်ာလွလွ ေကာင္မေလးေတြန႔ ဲ ဘာမွ မလုပ္ရဘူးထား။ အနီးမွာ အတူတူ ကပ္ေနေနရတာကိုက သူတို႔ အလွအပေတြကိုလဲ ခံစားခြင့္ရၿပီး အရသာတမ်ိဳး ရွိေနသည္ လို႔ သူထင္သည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုးန႔ ဲ ဒီးနာတို႔ အလွခ်င္းၿပိဳင္ေနသည္။ ဂ်င္းနီန႔ ဲ ေ၀းေနတ့ ဲ အခ်ိန္ ဂ်င္းနီအေပၚ သစၥာရိွရမည္ ဆိုတာ သိရက္န႔ ဲ အလွအပေတြကို သူ သာယာေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အက္ဒ၀င္န႔ ဲ ေဒးက္တာဒီဘိုးရာမိုး စကားေကာင္းေနသည္။ ေဒါက္တာမကို ဖိုးက်ားက သူတို႔စခန္းဘက္ကို လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ဒီဘိုးရာမိုးက “က်မကလ ဲ အရမ္းအလုပ္မ်ားေတာ့ လာလည္ျဖစ္မယ္လို႔ ဂတိေတာ့ မေပးႏိုင္ဘူးေပါ့ ကာနယ္ ဟင္း ဟင္း အလုပ္န႔ ဲ လာျဖစ္ရင္ေတာ့ ကာနယ္န႔ ဲ ဆုံအုံးမွာပါ” လို႔ ေျပာေလသည္။ “က်ေနာ္တို႔ စခန္းကေတာ့ ဒီတပ္မဟာစခန္းန႔ ဲ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ ဒါေပမ့ ဲ က်ေနာ္ တဖက္ကမ္းမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ေဒါက္တာ့ကို ဧည့္ခံမွာပါ” လို႔ သူေျပာလိုက္သည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုး က “အိုပင္း စီဇင္ Open Season ေရာက္လာရင္ ထိုးစစ္ေတြ စလာေတာ့မယ္ ဒီအခါ ဒါဏ္ရာ အနာတရေတြ မ်ားလာရင္ က်မတို႔ ေဆးရံုက အရမ္းအလုပ္မ်ားေတာ့တာ ကာနယ္ရဲ႕” လို႔ ေျပာရင္း ဒီးနာကို ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြ ထည့္ေပးလိုက္ဖို႔ စီစဥ္ေနသည္။ တင္မင္းအက္ဒ၀င္က ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုးန႔ ဲ ဖိုးက်ားကို ထမင္းအတူတူစားရေအာင္လို႔ ေခၚသည္။ ထမင္းက ဆန္ၾကမ္း၊ ဟင္းက ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ိဳးစံုကို ေရာျပြန္းေပါင္းခ်က္ထားေသာ ဟင္း၊ ငါးပိေထာင္းစပ္စပ္န႔ ဲ မထူးဆန္းေပမ့ ဲ ဒီဘိုးရာမိုးန႔ ဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အတူတူ ထိုင္ၿပီး စကားလက္ဆံု ေျပာႏိုင္တာက အရသာရွိလွသည္။ ထမင္းစားၾကရင္း စကားေျပာၾကေတာ့ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုးသည္ ေယာက်္ားမရိွတ့ ဲ လူလြတ္ အပ်ိဳတေယာက္ ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။ ဖိုးက်ားကို အိမ္ေထာင္ရိွလား ေမးေသာအခါ မရွိေၾကာင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ေဒါက္တာမေလးက တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာၿပီး “မယံုပါဘူး” လို႔ ေျပာသည္။ “ဘာလို႔လဲ ေဒါက္တာရဲ႕” သူက ရီၿဖဲၿဖဲန႔ ဲ ျပန္ေမးသည္။ “အို ကာနယ္က အသက္က ငယ္တယ္ ပိန္ပိန္ပါးပါး ၾကည့္ေကာင္းတယ္ မိန္းမေတြ မႀကိဳက္ဘဲ ေနပါ့မလား” “ေဒါက္တာေရာပဲေလ ရုပ္ကလဲ ေခ်ာ သေဘာကလဲေကာင္း ဆရာ၀န္လဲျဖစ္ ဘာေၾကာင့္” “ေတာ္ ေတာ္ တေယာက္န႔တဲ ေယာက္ ေျမႇာက္ေနသလို ျဖစ္ေနၿပီ ခိခိ” တပ္မဟာဌာနခ်ဳပ္ကို လာရတာ ေဒါက္တာမ အေခ်ာေလးန႔ ဲ ခင္မင္ခြင့္ရသြားရတာ အျမတ္ဘဲ။ အျပန္မွာ ေဆးရုံကို ၀င္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေသးေပမ့ ဲ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာမိုး မရိွ။ အေရးႀကီး လူနာကို ေတာထ ဲ သြားၾကည့္ေပးေနရသည္တ့။ဲ အျပန္ခရီးလမ္းမွာလ ဲ ေတာေတာင္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ရေပမဲ့ ေမာပမ္းသည္လို႔ ႕သူ မထင္ဘူး။ ဒီးနာ ဆိုတ့ ဲ အေခ်ာစား ေဆးမွဴးမေလးက သူတို႔န႔ ဲ ပါလာလို႔။ ဒီးနာ သူ႔အေရွ႕က ေလွ်ာက္ေနတ့အဲ ခါ ဒီးနာရဲ႕ တင္ပါးေတြကို သူေငးေမာေနမိသည္။ ဒီးနာ တင္ပါးေတြက တုန္ခါေနသည္။ ဟူး။ စိတ္ရိုင္းေတြ ၀င္ေနသည္။ ဟိုတေလာက ၾကံဳလိုက္ေသာ ပယင္းညိဳ ဆိုတ့ ဲ ေစာ္ကို သတိရသြားသည္။ ပယင္းညိဳသည္ စိတ္ပါလက္ပါ ရွိလွသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကကို ေတာင့္တာမြတ္သိပ္ေနပုံရသည္။ အင္း ပယင္းညိဳန႔ ဲ တခါေလာက္ ထပ္ဆုံလိုက္ ၾကံဳလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ ဒီးနာကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔စိတ္ေတ ြ “လာ” ေနသည္။ ေတာက္ ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ တင္ပါးေတ ြ ကိုင္ဆုပ္ၿပီး လုပ္လိုက္ရရင္ အီဆိမ့္ေနမွာဘဲ။ “ဟိတ္ ဒီးနာ” “ေ၀့ ဘာလ ဲ ကာနယ္” “နင္ ရီးစားရွိလား” “ခစ္ခစ္ ဘာလို႔ ေမးတာလဲ” “သိခ်င္လို႔ေပါ့” “ဘာလို႔ သိခ်င္တာလ”ဲ လွ်ာေတာ္ေတာ္ရွည္တ့ ဲ ကေလးမ။ ေကာင္မေခ်ာေခ်ာေလးမို႔ စိတ္ရွည္ေနတာ။ တျခားေကာင္တေကာင္သာ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ေနရင္ ဗ်င္းပစ္လိုက္တာ ၾကာၿပီ။ စိတ္ၾကမ္း လူၾကမ္းသမားကို ဘာမွတ္ေနသလ ဲ မသိဘူး။ “မေျပာခ်င္ေနဟာ” သူ ဒီးနာေဘးကေန ပန္းတက္ၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေတာ့လဲ ဒီးနာ ေျပးလိုက္လာသည္။ “ကာနယ္ စိတ္ဆိုးသြားတာလား ေဆာရီးေဆာရီး” သူဘာမွ မေျပာ။ ေျပာင္းျပန္ ေျပာင္းေအာက္ဆိုက္ လြယ္ထားေသာ ေအေက၄၇ရဲ႕ ေျပာင္းဖ်ားကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း သြက္သြက္လွမ္းေနသည္။ ဒီးနာ သူ႔ေဘးက ေျပးလိုက္လာသည္။ ဒီးနာ ညာဖက္ခါးမွာ ပစၥတိုေသနတ္တလက္ အိတ္န႔ ဲ ခ်ိတ္ထားတာ ေတ႔ရြ သည္။ ရယ္ခ်င္သြားၿပီး “ဒီးနာ နင့္ေသနတ္က ဘာပစ္ဖို႔လ ဲ ဖါးျပဳပ္လား ပဒတ္လား ဖြတ္လား ဟားဟားဟား” လို႔ ေမးလိုက္ၿပီး ရယ္သည္။ ဒီးနာက “ကာနယ္ကလဲ ဒါလဲ လူေသႏိုင္ပါတယ္ ဟြန္း လာႏွိမ္ေနလိုက္တာ” လို႔ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ေျပာသည္။ ဒီးနာရဲ႕ ခ်စ္စရာ အမူအရာေလးကို ၾကည့္ၿပီး အသဲယားေနသည္။ သူ႔ေပါင္ၾကားက အိပ္ေပ်ာ္ေနတ့ ဲ ေျမြနဂါးက လူးလြန္႔လာသည္။ ႏိုးထလာသည္။ ေစာေစာက လမ္းခုလတ္မွာ သူတို႔ ခဏ နားသည္။ ပါလာတ့ ဲ ဘီစကစ္မုန္႔န႔ ဲ ေရ စားေသာက္ၾကသည္။ ဒီးနာ ေသးေပါက္ဖို႔ ၿခံဳထဲ ၀င္ထိုင္ဖို႔လုပ္ဆ ဲ ေျမြတေကာင္ကို ေတ႔လြ ိုက္လို႔ ေၾကာက္သြားၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းက သစ္ပင္အုပ္ေလးမွာ သြားေပါက္မည္ ဆိုၿပီး သူ႔ကို အေဖၚလိုက္ခ့ဖဲ ို႔ ေခၚသည္။ ဒီးနာရဲ႕ တင္ကားကားေတ ြ တုန္ခါေနတာကို တလမ္းလုံး ေတ႔လြ ာေတာ့ သူ ဒီလို လိုက္သြားဖို႔ စိတ္၀င္စားသည္။ ဒီးနာက သူ႔ရဲေဘာ္ေတြန႔ ဲ ေ၀းတဲ့ ေနရာ ေရာက္ေတာ့ “ကာနယ္ မၾကည့္န႔ေဲ နာ္” ဆိုၿပီး ေသးထိုင္ေပါက္သည္။ သူ မၾကည့္ဘ ဲ ဘယ္ေနမလဲ။ ဒီးနာရဲ႕ တင္ပါးေဖြးေဖြးျဖဴျဖဴႀကီးေတြကို ေတ႔လြ ိုက္ရသည္။ ေျမြနဂါးက ေခါင္း ဆတ္ကန ဲ ေထာင္လာေတာ့တာဘဲ။ ဒီးနာကို ထန္ရင္း စခန္းကို ျပန္ေရာက္ခ့သဲ ည္။ ပင္ပန္းလာတာမို႔ သူ႔တဲထ ဲ သူ အရက္ပုလင္းဖြင့္ကာ ရွန္စုံန႔ ဲ အတူ ထိုင္ေသာက္သည္။ စခန္းက ထမင္းခ်က္ တာ၀န္ခံ ထီးမူက ဂ်ီသားေျခာက္မီးဖုတ္ လာပို႔သည္။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ဒီးနာရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတ ြ ျပင္းထန္ခ့တဲ ာ အခု ထီးမူ သူ႔တဲထ ဲ ၀င္လာေသာအခါ ထီးမူရဲ႕ ေျပာက္ၾကား ေဘာင္းဘီအတိုေအာက္က တင္ပါးႀကီးေတြကို ေတ႔ရြ ေတာ့ သူ႔စိတ္ေတ ြ ထန္လာျပန္သည္။ ထီးမူက အသက္ကလ ဲ သံုးဆယ္ေက်ာ္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ကလဲ ခပ္တုတ္တုတ္။ ထီးမူ တင္ပါးႀကီးေတြက ေတာင့္တင္း ထယ္၀ါ သည္။ ရင္သားေတြက တင္းထြားသည္။ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳေပမ့ ဲ အသားျဖဴလြန္းလို႔လားမသိဘူး။ ၾကည့္ရတာ စိတ္ေတ ြ လာသလိုဘဲ။ ထီးမူကို စိတ္ေတြ လာေနၿပီး မျပန္ခိုင္းဘဲ သူ႔ကို ဇက္ေက်ာဆြဲေပးဖို႔ ေျပာသည္။ ဒီးနာကို လမ္းတေလွ်ာက္ အရမ္းထန္လာခ့ေဲ တာ့ အရင္တုံးကဆို လွည့္မၾကည့္ခ်င္တ့ ဲ ထီးမူကို အခု စိတ္ေတ ြ လာေနသည္။ “ရွန္စံု” “ဟုတ္ ကာနယ္” “ကင္းေတြ သြား စစ္ကြာ” “ဟုတ္ ကာနယ္” ရွန္စံု ေသနတ္ကို ဆြဲကာ တဲထဲက ထြက္သြားသည္။ တံခါးကို ဆြဲပိတ္သြားသည္။ သူသိသည္။ ရွန္စံု ျပန္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အရမ္းကို အလိုက္သိတ့ ဲ ေကာင္။ ထီးမူက ေခြးေျခပုေလးမွာ ထိုင္ေနတ့ ဲ သူ႔အေနာက္ဖက္ကေန သူ႔ဇက္ပိုးကို ႏိွပ္ေပးေနသည္။ ထီးမူ လက္က အားသန္သည္။ လက္ေပါက္သည္။ “အင္း ေကာင္းတယ္ဟာ နင္က ေတာ္ေတာ္ ႏွိပ္တတ္တာဘဲ ထီးမူနင္ ခ်က္တာ ျပဳတ္တာ အဆင္ေျပရဲ႕လား စခန္းက လူေတြ အတြက္ နင္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာ လိုတာရွိရင္ ငါ့ကို ခ်က္ခ်င္းေျပာ ဟုတ္လား” “ဟုတ္က့ ဲ ကာနယ္ ေအးခ်မ္းေနတ့ ဲ အခုလို အခ်ိန္ဆို ရိကၡာက လုံေလာက္လို႔ ဟင္းေကာင္းလ ဲ မၾကာခဏ ခ်က္ေကြ်းႏိုင္ပါတယ္ အင္း ပြင့္လင္းရာသီ ေရာက္လာၿပီး ထိုးစစ္ေတြ စလာၿပီ ဆိုရင္ လမ္းေတြ ျပတ္ေတာက္ ရိကၡာျပတ္ၿပီး ေတာထဲက ရတ့ ဲ အင္ဥတို႔ ေတာဆူးပုပ္တို႔ ၾကခတ္မွ်စ္တို႔ ရရာန႔ ဲ ေကြ်းရေတာ့တာဘဲေလ ကာနယ္” “နင္တခါ ခ်က္တာ ငါ စားဖူးပါတယ္ ဖလံေတာင္ေ၀ွးေၾကာ္ေလ ဟား ဟား ေကာင္းတယ္ဟ” “ကာနယ္ ႀကိဳက္ရင္ ထီးမူ ေၾကာ္ေကြ်းမယ္ေလ ဟီး” “ထီးမူ နင့္လင္ ေသတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာပလဲ” “ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ ကာနယ္” “နင္ ေနာက္လင္ မယူဘူးလား” “အိုး ကာနယ္ကလဲ ေနာက္ေနျပန္ၿပီ” “ဟားဟား နင့္လို လုံးႀကီးေပါက္လွကို ယူခ်င္တ့ေဲ ကာင္ေတ ြ အမ်ားႀကီး ရိွမွာပါ” “ကာနယ္ကလဲ ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ ခစ္ခစ္” “တကယ္ ထီးမူ နင္သိပ္ေတာင့္တယ္ဟာ နင့္ဖင္ႀကီးေတြက ဟူး ေကာ့တင္းေနတာဘဲ” “ခစ္ခစ္ ကာနယ္ႀကိဳက္လို႔လား က်မကို ျပစ္မွားေနတာေပါ့ေလ” သူ႔ကို ႏိွပ္ေပးေနတ့ ဲ ထီးမူလက္ကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ေပါင္ၾကားကို သြင္းလိုက္သည္။ “ဟယ္ေတာ့ ကာနယ့္ဟာႀကီး ေထာင္ေနတယ္ ခိခိ က်မကို ႀကိဳက္လို႔လား” “ေအး ငါ တအား ထန္ေနတယ္ဟာ ထီးမူ” ထီးမူ သူ႔ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ် ဖြင့္လိုက္သည္။ လက္က ေဘာင္းဘီထဲကို ၀င္သြားၿပီး မာေက်ာၿပီး ေထာင္ေနတ့ ဲ သူ႔တန္ဆာကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထီးမူ သူ႔တန္ဆာကို ဆုပ္ကိုင္ထားေနၿပီ။ ထိပ္ဖူးဒစ္ကို ဖြဖြေလး နယ္ေပးေနသည္။ လင္ရိွခ့ဘဲ ူးေသာ ထီးမူသည္ ကြ်မ္းၿပီးသား။ သူ႔ကို ကြင္းတိုက္ေပးေနၿပီ။ သူ႔တန္ဆာႀကီး တင္းသထက္တင္း ႀကီးသထက္ႀကီးလာၿပီး မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္။ သူ ထီးမူ ရင္သားေတြကို လွမ္းစမ္းလိုက္လို႔ ထီးမူက အလိုက္တသိ ၀တ္ထားတ့ ဲ အစိမ္းေရာင္ပုတ္ေရာင္ တီရွပ္ကို ခြ်တ္ေပးလိုက္သည္။ ဘရာစီယာ ခံမ၀တ္ထားလို႔ တီရွပ္ ခြ်တ္လိုက္တာန႔ ဲ ထီးမူရဲ႕ ရင္သားေတြက ဘာြ းကန ဲ ျမင္လိုက္ရသည္။ ျဖဴ၀င္းလုံး၀န္းတ့ ဲ ရင္စိုင္ေတြက သူထင္တာထက္ ပိုၾကည့္လို႔ေကာင္းသည္။ သူ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္လိုက္သည္။ ထီးမူက သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။ ေျဗာင္းကနဲ သူ႔တန္ဆာႀကီးက လွဳပ္ခါၿပီး ထြက္လာသည္။ ဒစ္လံုးၿပဲႀကီးထိပ္က အေပါက္ေလးက အေရၾကည္ေလးေတ ြ စီးက်ေနသည္။ ထီးမူက တန္ဆာအရင္းပိုင္းကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ငုံစုတ္လိုက္ခ်ိန္ သူကလည္း ထီးမူရဲ႕ ရင္သားထြားထြားေတြကို ဖ်စ္ညွစ္ ဆုပ္နယ္လိုက္သည္။ ႏို႔သီးဖုနီနီေလးေတြကို သူ စမ္းလိုက္သည္။ ႏို႔သီးေလးေတြက မာတင္းေနသည္။ ထီးမူ စုတ္ၿပီ။ ျပတ္ ပြပ္ ျပတ္ ပြပ္ အသံေတြ ထြက္ေနသည္။ ထီးမူ အစုတ္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္။ သူ႔ဒစ္လံုးၾကားကို ႏွဳတ္ခမ္းေတြက ပြတ္တိုက္ေနတာ ခံလို႔ အရမ္းေကာင္းသည္။ “အား အိုး ဟားဟား အား ရွီး” ထီးမူရဲ႕ ရင္စိုင္ထြားထြားေတြကို သူ အပီအျပင္ ဆုပ္နယ္သည္။ “ေတာက္ ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ႏို႔ေတြ ထီးမူ ႏို႔ႀကီးမ” ထီးမူသည္ သူ႔ရင္သားေတြကို ခ်ီးမြမ္းလိုက္လို႔လား မသိဘူး။ တအားကို ပညာေတြသံုးၿပီး သူ႔ဒုတ္ကို စုတ္ေပးေတာ့ သူလဲ ထီးမူ ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေဆာင့္မိေနသည္။ “အား အားအား ေကာင္းတယ္ အင္း ရပ္ေတာ့ ထီးမူ ရပ္ေတာ့” ထီးမူ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို ပါးစပ္ကေန မခြ်တ္ခ်င္ ခြ်တ္ခ်င္န႔ ဲ ခြ်တ္ခြာလိုက္ၿပီး “ကာနယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ထီးမူ စုတ္တာ မႀကိဳက္လို႔လား” လို႔ စိုးရိမ္တႀကီး ေမးသည္။ “နင္စုတ္တာ အရမ္းေကာင္းလို႔ ငါ ၿပီးသြားမွာ စိုးလို႔ ရပ္ခိုင္းတာ ဟ ငါ မၿပီးလိုက္ခ်င္ေသးဘူး” ထီးမူ စုတ္ထားတ့ ဲ သူ႔တန္ဆာႀကီးသည္ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးလိုဘ ဲ မာေက်ာေတာင္မတ္ေနသည္။ ထီးမူရဲ႕ တံေတြးေတြန႔ ဲ စိုၿပီး ေျပာင္လက္ေနဆဲ။ “ထီးမူ ေဘာင္းဘီ ခြ်တ္ဟာ နင့္ဖင္ႀကီးေတြ ျပစမ္း” ထီးမူ ေဘာင္းဘီ ခြ်တ္လိုက္သည္။ ပင္တီအနက္ေလးက အသားျဖဴေသာ ထီးမူ ကိုယ္မွာ ထင္းေနသည္။ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးၾကားကို သူ႔လက္ဖ၀ါးႀကီး ေရာက္သြားသည္။ မို႔ေဖါင္းတ့ ဲ ထီးမူရဲ႕ အဂၤါစပ္ႀကီးက အိေနသည္။ အေရေတ ြ ရႊဲေနသည္။ “ထီးမူ နင္ ေစာက္ပတ္ အယက္ခံဘူးလား” “ကာနယ္ကလ ဲ ဘာေတ ြ ေလွ်ာက္ေမးေနလ ဲ သိပါဘူး” ထီးမူရဲ႕ ပင္တီအနက္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္န႔ ဲ ဆြဲခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴတုတ္တုတ္ေတ ြ ၾကားက ႀတိဂံပုံ ေနရာေလးမွာ အေမႊးမဲမဲေလးေတ ြ က အသားျဖဴလြန္းတ့ ဲ ထီးမူရဲ႕ ဆီးခုံ ျဖဴျဖဴေအာက္မွာ ထင္ေနသည္။ ထီးမူကို ကြပ္ပ်စ္ေပၚ တက္ခိုင္းလိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ ထီးမူရဲ႕ ေရႊၾကဳတ္ႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာႀကီး သူ ျမင္ရေတာ့သည္။ ၀ွဴး ႀကီးလိုက္တ့ ဲ အဖုတ္ႀကီး။ မုန္႔ေပါင္းႀကီးလိုဘဲ။ ကပြ ္ပ်စ္ေအာက္ ဒူးေထာက္ၿပီး အေရေတြ ရႊဲေနတ့ ဲ ေဖါင္းမို႔တ့ ဲ မုန္႔ေပါင္းႀကီးကို သူ လွ်ာန႔ ဲ ကုန္းယက္ၿပီ။ “အား အား အင္ ဟင္ အို ကာနယ္ ကာနယ္ အိုး ဟင့္ဟင့္” ထီးမူမွာ လင္ေသဆုံးၿပီးထဲက ေယာက်္ားန႔ ဲ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့လို႔ ျပတ္လပ္ဆာေလာင္ေနရတာ ကာနယ္ဖိုးက်ားက အဂၤါစပ္ကို လွ်ာႀကီးန႔ ဲ တျပတ္ျပတ္ ဖိဖိယက္ေလေသာအခါထနြ ္႔ထြန္႔လူး ေနရၿပီ။ ဖိုးက်ားလ ဲ ထီးမူသည္ သူယက္လိုက္တိုင္း တင္ပါးႀကီးေတြက ဟိုေျပး ဒီေျပး ေရွာင္တိမ္းေနလို႔ ထီးမူးတင္ပါးႀကီးေတြကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္န႔ ဲ တအားဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖိဖိယက္ေနသည္။ ဖိုးက်ား လွ်ာႀကီးက ထီးမူရဲ႕ အစိကို အရမ္းထိုးဆြေနလို႔ ထီးမူ ဆက္ အယက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကာနယ့္ကို အယက္ရပ္ၿပီး တက္ေဆာ္ေစခ်င္ေနၿပီ။ “အားအား အား ေတာ္ ေတာ္ ေတာ္ၿပီ ကာနယ္ က်မက်မမရေတာ့ဘူး” ဖိုးက်ား ထီးမူ ေပါင္တန္ေတြၾကားကေန မ်က္ႏွာခြာလိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အေရေတြ ေပပြေနသည္။ “ဘာျဖစ္လို႔လဲ ထီးမူ” “က်မ လိုခ်င္ေနၿပီ တအား ယားတယ္ ကာနယ္ လုပ္ပါေတာ့” ထီးမူ အေျပာကို ဖိုးက်ား သေဘာက်သြားသည္။ ထီးမူကို ကြပ္ပ်စ္မွာ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး သူက ကြပ္ပ်စ္ေအာင္ကေန မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ထီးမူကို လုပ္ဖို႔ ေပါင္တန္ျဖဴတုတ္တုတ္ေတြကို ၿဖဲကားလိုက္သည္။ နီညိဳညိဳ ႏွဳတ္ခမ္းသားထူထူက သူ႔ကို ဖိတ္ေခၚေနသည္။ အေရေတြေရာ သူ႔တံေတြးေတြေရာ စိုေနေျပာင္ေနတ့ ဲ ထီးမူရဲ႕ ေရႊၾကဳတ္ႀကီးထဲကို သူ႔တန္ဆာကို ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ဖ်တ္ကနဲ ဂ်င္းနီမ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္သည္။ ဂ်င္းနီကို အရမ္းလြမ္းသည္။ သတိရသည္။ ငါ့၀မ္းပူဆာ မေနသာ ဆိုသလို သူ႔တန္ဆာကို အစာေကြ်းတ့အဲ ေနန႔သဲ ာ တျခားမိန္းမေတြန႔ ဲ လုပ္ျဖစ္ေပမ့ ဲ သူတကယ္ ခ်စ္တာက ဂ်င္းနီ တေယာက္ထ။ဲ ထီးမူကို စထိုးေဆာင့္ခ်ိန္ ဂ်င္းနီကို သတိရျမင္ေယာင္သြားၿပီး သူ ဆက္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့။ “ဟင္ ကာနယ္ ဘာျဖစ္လဲ ဘာျဖစ္လဲ” ထီးမူက သူရပ္လိုက္လို႔ အလန္႔တၾကား ေမးသည္။ “ဘာမွ မျဖစ္ဘူး” ထီးမူ တအားလိုခ်င္ေနတာေၾကာင့္ လုပ္လက္စန႔ ဲ ေကာင္းေအာင္ ဖိုက္ေပးလိုက္ပါမယ္ေလလို႔ သူ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး ေရေရလည္လည္ ထိုးေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ ထီးမူရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္ၿပီး အားန႔မဲ ာန္န႔ ဲ ေဆာင့္ေပးသည္။ ထီးမူ ေအာ္သံေတြက တဲျပင္ကေတာင္ ၾကားႏိုင္မည္ ထင္တာဘဲ။ တဖံုးဖံုး အသံေတြ ျမည္သည္။ ထီးမူ ရင္စိုင္ေတ ြ တုန္ခါရမ္းေနသည္။ သူ႔တကိုယ္လုံး ေခြ်းေတ ြ ရႊဲေနသည္။ ထီးမူ အရင္ၿပီးသြားေအာင္ ဆက္တိုက္ ဒလစပ္ ေဆာင့္ထည့္ပစ္လိုက္သည္။ ထီးမူ ၿပီးသြားေတာ့ သူ ဆက္မလုပ္ေတာ့။ ဂ်င္းနီကို သတိရၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္ရွိသလိုႀကီး ခံစားလိုက္ရလို႔။ “ဟင္ ကာနယ္ မၿပီးေသးဘူး မဟုတ္လား ၿပီးေအာင္ လုပ္ေလ ထီးမူ ဘယ္လို ေနေပးရမလဲ” “နင္ၿပီးသြားတယ္မွဳတ္လား” “အင္း ၿပီးတယ္” “ေကာင္းလား” “ခိခိ ေကာင္းတယ္ ကာနယ္ အရမ္း” “ၿပီးတာဘ ဲ နင္ေကာင္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္” သူ ေဘာင္းဘီကို ေကာက္စြပ္ၿပီး ေဆးျပင္းလိပ္ကို မီးညွိလိုက္သည္။ ၀ါးစားပြဲေပၚက ေအေက ၄၇ ေမာင္းျပန္ကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး တဲထဲက ထြက္သြားသည္။ ထီးမူ သူ႔ကို နားမလည္သလို ေငးၾကည့္ေနသည္။ ဂ်င္းနီဆီ သြားမယ္။ ဂ်င္းနီကို သြားေတ႔မြ ယ္။ *** *** *** “ဂ်င္းနီဆီ သြားမလုိ႕” သူ႔စကားေၾကာင့္ ရွန္စုံန႔ ဲ ေမာရွည္ ဆတ္ကန ဲ ေခါင္းေတြ ေထာင္လာကာ သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ “ဘာလဲ မင္းတို႔ ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ ငါ မင္းတို႔ကို အသိေပးေနတာမင္းတို႔ကို တိုင္ပင္တာ မဟုတ္ဘူး ခြင့္ေတာင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး” ရွန္စုံက “ျဖစ္ပါ့မလား ကာနယ္” လို႔ ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့န႔ ဲ ေမးသည္။ ေမာရွည္က “ကာနယ္ ၿမိဳ႕ကို သြားတာ တပ္မဟာဗဟို က ႀကိဳက္ပါ့မလား” လို႔ ေျပာသည္။ “ေဟ့ေကာင္ ငါ ၿမိဳ႕ကို သြားမွာ တပ္မဟာဗဟိုက ဘယ္လိုသိမလဲ မင္းသြားေျပာမွ သိမွာ” “အစိုးရ စစ္တပ္န႔ ဲ ရဲန႔တဲ ိုးမွာ စိုးတယ္ ကာနယ္ က်ဳပ္တို႔လ ဲ လိုက္ခ့ေဲ ပးမယ္” “မလိုဘူး ငါတေယာက္ထဲသြားမယ္ မင္းတို႔ပါမွ လူသိကုန္မယ္” ရွန္စုံန႔ ဲ ေမာရွည္တို႔ မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ ေၾကာက္လို႔ တားလ ဲ မတားရဲၾက။ “မင္းတု႔ ိ ၿမိဳ႕နားအထိ လိုက္ခ်င္လိုက္ခ့ၾဲကေပါ့ ၿမိဳ႕ထဲေတာ့ ငါတေယာက္ထ ဲ ၀င္မယ္” “ဟုတ္ ကာနယ္” ရွန္စုံတို႔ သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္လို႔ မသြားေစခ်င္တာကို ဖိုးက်ား သေဘာေပါက္သည္။ သိသည္။ သို႔ေပမ့ ဲ ဂ်င္းနီကို ေတ႔ခြ ်င္စိတ္ေတြကို တားဆီးလို႔ မရဘူး။ သူ မုတ္ဆိတ္ ပါးသိုင္းေမြးေတ ြ ရိပ္သင္သည္။ သာြ းတိုက္ ေရခ်ိဳးသည္။ ဆံပင္ကေတာ့ ရွည္ေနဆဲ။ ကိစၥမရွိပါဘူး ဆံပင္ကေတာ့။ ၿမိဳ႕ထဲ၀င္ရမွာမို႔ ေသနတ္ကေတာ့ အတိုဘဲ ယူလို႔ရမယ္။ အင္း လိုလိုမယ္မယ္ အတို ႏွစ္လက္ ယူသြားမယ္။ ဂ်င္းနီအတြက္ လက္ေဆာင္။ သူတဖက္ကမ္းသြားတုံးက ၀ယ္ထားတ့ ဲ စိန္ဆြဲႀကိဳးေလးကို ေပးမည္။ သြားဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ခ်ိန္ တပ္မဟာဗဟိုဌာနခ်ဳပ္က အမိန္႔၀င္လာသည္။ သူ စခန္းတခုကို အင္အားသြားျဖည့္ရမည္။ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲရမည္တ့။ဲ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ခရီးထြက္ရမည္မို႔ ဂ်င္းနီရိွတ့ ဲ ၿမိဳ႕ထဲကို သူ မသြားႏိုင္ေသးဘူး။ သူသြားရမယ့္စခန္းက စေနႏွစ္ခိုင္ေတာင္ကုန္းတ့။ဲ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဘယ္သူ နံမည္ေပးထားသလဲ မသိဘူး။ ႏွစ္လံုးတြဲရက္ ေတာင္ပူစာညီေနာင္ကို ေခၚတာ။ ဂ်င္းနီကို အရမ္းေတြ႔ခ်င္ေနေပမ့ ဲ အလုပ္တာ၀န္ကို ဦးစားေပးရၿပီ။ သူန႔အဲ တူ ေဆးမွဴးဒီးနာ လိုက္လာလို႔ အပ်င္းေတာ့ ေျပသည္။ ဒီးနာရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကို သူ ေငးရင္း စိတ္န႔ ဲ ျပစ္မွားရင္း သြားရလို႔။ စေနႏွစ္ခိုင္စခန္း ကို ေရာက္ေတာ့ ၾကာအင္းရြာဖက္က လာတ့သဲ ူတို႔တပ္သားေတြက ဂ်င္းနီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ ရြာကို ျပန္ေရာက္ေနသည္ လို႔ ေျပာျပတာန႔ ဲ သူ ဂ်င္းနီန႔ ဲ တအားေတ႔ခြ ်င္မိၿပီး ၾကာအင္းရြာဖက္ကို သြားဖို႔ အေၾကာင္းတခု ျပၿပီး စခန္းကို ဗိုလ္တလူး ဆိုတ့ ဲ သူ႔လက္ေအာက္က ေကာင္တေကာင္ကို တာ၀န္ခံအျဖစ္ ထားခ့ၿဲပီး ထြက္လာခ့သဲ ည္။ ဒီတခါသြားတာက အလုပ္အေၾကာင္းျပၿပီး သြားတာမို႔ သူန႔ပဲ ါသြားတ့ ဲ လူအင္အားက မနည္းလွဘူး။ ၾကာအင္းရြာကို ေရာက္ေတာ့ သူ႔လူေတြကို ရြာျပင္မွာဘ ဲ ထားခ့ၿဲပီး သူ ရွန္စုံ ေမာရွည္ ကလင္တန္တို႔န႔ဘဲ ဲ ၀င္သြားသည္။ တရြာလုံး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ရြာျပင္မွာ စခန္းခ်လိုက္တ့ ဲ ဖိုးက်ားရဲ႕ ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ပါ တအုပ္တမႀကီးေၾကာင့္ ထင္သည္။ ရြာထိပ္က သူန႔အဲ ရမ္းခင္မင္တ့ ဲ ဦးပီတူးရဲ႕ အိမ္ကို ၀င္လိုက္သည္။ ဦးပီတူးရဲ႕ မိန္းမကို ဂ်င္းနီဆီ သြားအေၾကာင္းၾကားခိုင္းလိုက္သည္။ သူႀကီးဦးေဂ်ာ္နီ ျပာျပာသလဲ ေျပးလာသည္။ “ကာနယ္ ေရာက္ေနတယ္ ၾကားလို႔ ေျပးလာတာ က်ေနာ္႕အိမ္ကို ဘာလို႔မလာလဲ ကာနယ္” ခါတိုင္းလို ေျပာက္ၾကား ပုံဖ်က္ ယူနီေဖါင္းန႔ ဲ မဟုတ္ဘ ဲ အျပာေရာင္ ရင့္ရင့္ လီဗိုက္စ္ ဂ်င္း ေဘာင္းဘီ ဂ်င္းရွပ္န႔ ဲ ျဖစ္ေနလို႔ ဖိုးက်ားကို သူႀကီးဦးေဂ်ာ္နီ ထူးဆန္းေနသည္။ ခါတိုင္းလို ပိဳြင့္ဖိုးဖိုက္ႀကီးလ ဲ ခါးမွာ ထိုးမထားဘူး။ ေၾကာက္လို႔ ေမးေတာ့ မေမးရဲဘူး။ “ဒီအိမ္က ရြာအစြန္မွာမို႔ က်ဳပ္ သေဘာက်လို႔ က ဲ သူႀကီး က်ဳပ္ ေကာင္မေလး လာေတာ့မယ္ ခင္ဗ်ားလ ဲ ျပန္ေတာ့” “ဟုတ္ ဟုတ္ ကာနယ္” ေဟာ။ ေျပာရင္းဆိုရင္း ဂ်င္းနီ လာၿပီ။ ခ်စ္သူေခ်ာေလးသည္ ဦးပီတူး ၿခံေပါက္၀ကေန ၀င္လာေနသည္။ ဦးပီတူးအိမ္က မီးေတြ လင္းထိန္ေနလို႔ ဂ်င္းနီကို သူ အိမ္အေပၚကေန လွမ္းေတြ႔ေနရသည္။ အေ၀းကထဲက ထင္းေနသည္။ အသား အရမ္းျဖဴေသာ ဂ်င္းနီသည္ နက္ေျပာင္ေနေသာ ဆံပင္ရွည္ႀကီးန႔ခဲ ပ္သုတ္သုတ္ လွမ္းေလွ်ာက္လာေနသည္။ မီးခိုးေရာင္အက်ႌ ထမိန္အနက္ေျပာင္န႔ ဲ ခ်ပ္ရပ္ အခ်ိဳးက်တ့ ဲ ကိုယ္လုံးေလးနဲ႔ အရမ္းၾကည့္ေကာင္းေနသည္။ ဖိုးက်ား ေၾကာင္ေငးၿပီး ၾကည့္ေနမိရ သည္။ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္လာလို႔ ဂ်င္းနီရဲ႕ ညာဘက္လက္က ရမ္းရမ္း ရမ္းရမ္းန႔။ဲ ႏွဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြက မဟတဟေလး။ အိုး အရမ္းအရမ္း လွတာဘ ဲ ခ်စ္သူရယ္။ “ဖိုးက်ား” ဂ်င္းနီ သူ႔နံမည္ကို ေခၚၿပီး ေျပးလာေနသည္။ ဖိုးက်ား ေလွခါးက ေျပးဆင္းသည္။ “ဂ်င္းနီ” “ဖိုးက်ား ေနေကာင္းတယ္ ေနာ္ အသက္ရွင္ရက္ ျပန္ေတ႔ရြ တာ ၀မ္းသာလိုက္တာဟာ” “ေအး ငါမေသေသးဘူး နင္န႔ ဲ ယူရအုံးမွာ ဟားဟားဟား ဘုရားက ငါ့ကို မေခၚေသးဘူး နင္န႔ယဲ ူၿပီးမွတ့”ဲ “ဖိုးက်ား ငါန႔ယဲ ူဖို႔က နင္ ဒီ လက္နက္ကိုင္ ဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္မွ ျဖစ္မယ္ နင့္ကို ဒီလိုဘ၀န႔ ဲ မယူႏိုင္ဘူး” “ဂ်င္းနီ နင့္ကို ငါသိပ္ေတ႔ခြ ်င္လြန္းလို႔ လာခ့တဲ ာ နင္က ေတြ႔လိုက္တာန႔ ဲ ငါ့ကို ေဆာ္ၿပီ ႏွက္ၿပီဟာ” “ဖိုးက်ားရယ္ ငါ့ကို တလြဲမထင္ပါန႔ ဲ ငါဟာ နင့္ကို သံေယာဇဥ္ ႀကီးတ့သဲ ူပါ နင့္ကို တသက္လုံး ခ်စ္မွာ နင္န႔ ဲ ငါ ေအးခ်မ္းတ့ ဲ ဘ၀ေလး တည္ေဆာက္ခ်င္လို႔ ေျပာတ့ ဲ စကားပါ” ဖိုးက်ားန႔ ဲ ဂ်င္းနီ အိမ္ေပၚကို ေလွခါးႀကီးကေန တက္လာသည္။ ရွန္စုံက ဘီယာဘူးေတြန႔ ဲ ၾကက္ေၾကာ္ အမဲေၾကာ္ေတ ြ ဘန္းန႔ ဲ ထည့္ယူလာက ခ်ေပးသည္။ “ရွန္စံု” “ကာနယ္” “ၿခံ၀က ေစာင့္ၾက ငါ ဂ်င္းနီန႔ ဲ ခဏ စကားေျပာလိုက္အုံးမယ္” “ဟုတ္ ကာနယ္” ရွန္စံုတို႔ ၿခံထဲကို ထြက္သြားၾကခ်ိန္ ဖိုးက်ား သည္ ဂ်င္းနီန႔ ဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လိုက္သည္။ “ဖိုးက်ား” “ဂ်င္းနီ နင္ သိပ္လွတယ္ သိလား” “အိုဖိုးက်ား ဘာလို႔ လူကို စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ” ဖိုးက်ား ဂ်င္းနီကို ရင္ခြင္ထ ဲ ဆြဲသြင္းၿပီး နမ္းပစ္ခ်င္လိုက္တာ။ သိပ္လွေနတ ့ဲ ဂ်င္းနီကို ၾကည့္လို႔ မ၀ဘူး။ “နင္ သိပ္လွလို႔ေပါ့ ဂ်င္းနီရယ္” “ဖိုးက်ား နင္ စဥ္းစားေနာ္ ငါေျပာတာ” “ဘာကိုလဲ လက္နက္ခ် အလင္း၀င္ဖို႔လား” “အင္းေပါ့” “ဟား ဟား ဟား ဂ်င္းနီ ငါလိုေကာင္ကို ဒီစကား ခဏခဏ လာေျပာေနတယ္ အင္းေလ နင္ ျဖစ္ေစခ်င္သလိုငါ မလုပ္ႏိုင္ေပမ့ ဲ ဒီကမၻာေလာကႀကီးမွာ နင့္ကို ငါ ဆက္လက္ၿပီး ရူးသြပ္စြာန႔ ဲ စြဲလန္းခ်စ္ေနမယ္သိလား တသက္လုံး ဂ်င္းနီ တသက္လံုး” ဂ်င္းနီသည္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးမွာ ဆြဲထားတဲ့ လက္၀ါးကားတိုင္ ေလာ့ကက္န႔ ဲ ေရႊဆြဲႀကိဳးေလးကို ခြ်တ္လိုက္ၿပီး ဖိုးက်ားကို ေပးသည္။ “ဖိုးက်ား ဒီဆြဲႀကိဳးေလးကို နင့္ကို ငါ သတိရေနတယ္ ဆိုတ့ ဲ အထိန္းအမွတ္န႔ ဲ ေပးလိုက္မယ္ ဒီဆြဲႀကိဳးေလးေၾကာင့္ နင္ ေဘးကင္းပါေစ၊ လာဘ္ေကာင္းပါေစ၊ ဘုရားသခင္ ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ” “နင္ နင္ ငါ့ကို ခ်စ္ေကာ ခ်စ္လားဟင္” “ေျပာၿပီးတာ ၾကာၿပီဘ ဲ ဖိုးက်ား အလင္းထဲကို ျပန္လာတ့ေဲ န႔မွာ နင္လိုခ်င္တ့ ဲ အေျဖကို ငါေပးမယ္လို႔” “ဟင္း” ဖိုးက်ား သက္ျပင္းခ်သည္။ *** *** *** ကဆာနလီေတာင္ကုန္း …။ ဖိုးက်ား မေပ်ာ္ဘူး။ ဂ်င္းနီကို လြမ္းတ့စဲ ိတ္န႔ ဲ လူၾကမ္းႀကီး ဖိုးက်ား ခံစားေနရသည္။ မီးေတာက္အရက္ကို ပုလင္းလိုက္ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ပူျပင္းတ့ ဲ အရက္က နဂိုထဲက ပူေနတ့ ဲ သူ႔ရင္ေၾကာင့္ ပူတယ္လို႔ သူမထင္ေတာ့ဘူး။ ဘန္ကာထဲမွာ အရက္ေသာက္ရင္း ဟိုတခါက ဂ်င္းနီေပးလိုက္တ့ ဲ ဓါတ္ပုံေလးကို ထုတ္ၾကည့္ေနသည္။ လွလိုက္တာ အခ်စ္ရယ္၊ ဒီဘ၀မွာ နင့္ရဲ႕ အခ်စ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ငါ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔လ ဲ ဆိုေတာ့ ငါ ဆိုတ့ေဲ ကာင္က ဘယ္ေတာ့မွ အညံ့ခံ လက္နက္ခ်မွာ မဟုတ္လို႔ဘဲ။ ဖိုးက်ား ဘိုက္ဆာသလိုလို ရွိလို႔ ရွန္စံုကို ေခၚလိုက္သည္။ “ဘာစားစရာ ရွိလဲ ကြ” “ၾကက္သားန႔ ဲ ထမင္း ရိွတယ္ ကာနယ္ စားမလား” “ေအး” ရွန္စုံ ဘန္ကာထဲက ထြက္သြားသည္။ သည္အခိုက္မွာဘဲ ျပင္းထန္တ့ ဲ ေပါက္ကြဲသံေတ ြ ၾကားလိုက္ရသည္။ ဖိုးက်ား ထိုင္ရာက ခုန္ထၿပီး သူ႔ေသနတ္ကို ေကာက္ဆြဲကာ ဘန္ကာထဲက ထြက္သည္။ “ဘာျဖစ္လဲကြ” ေမာင္းျပန္ေသနတ္သံေတြ ဆူညံေနသည္။ အုန္းကနဲ အုန္းကနဲ ေပါက္ကြဲသံေတြ ဆက္တိုက္ ၾကားေနရသည္။ “ရန္သူ ရန္သူကာနယ္” ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဆက္သြယ္ေရး တူးေျမာင္းထဲကေန လွမ္းေအာ္သည္။ ဖိုးက်ား ခ်က္ခ်င္း သူ႔လူေတြကို ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ညႊန္ၾကား အမိန္႔ေတြ ေပးသည္။ “ကလင္တန္ ဟိုဘက္ေတာင္ကုန္းကို ပစ္ထား ရွန္စုံ လက္နက္ႀကီးအဖြ႔ကဲ ို ပစ္ခိုင္းစမ္း” သူကိုယ္တိုင္လ ဲ လက္ထဲက ေသနတ္န႔ ဲ ပစ္ခတ္သည္။ သူ႔ေအေက၄၇ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ထဲက ၇ ၆၂က်ည္ဖူးေတြ က တဒုံးဒုံး အသံန႔အဲ တူ ဒလစပ္ထြက္ေနသည္။ က်ည္ခံေြ တြလ ဲ တေဖါက္ေဖါက္ ခုန္ထြက္ေနသည္။ တိုက္ပြဲက ျပင္းထန္ေနသည္။ သူ႔ေဘးကေန အျပင္းအထန္ ပစ္ခတ္ခုခံေနတ့ ဲ သူ႔ တပ္သားေတ ြ အားကနဲ အီးကနဲ ေအာ္ညည္းကာ ေခြလဲက်ကုန္သည္။ နားကြဲလုမတတ္ က်ယ္လြန္းေသာ ေပါက္ကြဲသံေတြ ေသြးညီႇနံ႔ေတြ ဆဲဆိုသံေတြ ဆူညံေနသည္။ သူတို႔ စခန္းတခုလံုး ယမ္းခိုးေတြ မီးခိုးလံုးႀကီးေတြ ဖံုးေနၿပီ။ အက်အဆံုးက မ်ားလွသည္။ “ကာနယ္ အေျခအေန မဟန္ဘူး ရန္သူေတြ တက္လာေနၿပီ” ဖိုးက်ား ကတုတ္က်င္းထဲက ေခါင္းျပဴၾကည့္သည္။ ေရွ႕ပိုင္း ကတုတ္က်င္းထဲကေန ခုခံေနေသာ သူ႔လူေတြ အကုန္ က်ကုန္ၿပီ။ ရွန္စံု ဖိုးက်ားဆီကို ေျပးလာသည္။ “ကာနယ္ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးန႔ ဲ ကလင္တန္ က်သြားၿပီ လူေတလြ ဲ ကုန္သေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ ဆုတ္ရင္ေကာင္းမယ္” “ငါ စစ္ကူေတာင္းထားတယ္ ငါ မဆုတ္ခ်င္ဘူး” ဒုံးက်ည္ေတ ြ တရီႊးရီႊး က်လာေပါက္ကြဲသည္။ နီးလြန္းလို႔ သူန႔ ဲ ရွန္စုံက တုတ္က်င္းထ ဲ ၀ပ္လိုက္ေပမ့ ဲ မလြတ္ဘူး။ သူ႔လည္ပင္း ရင္ဘတ္ လက္ေတြကို မီးစနဲ႔ အထိုးခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဟား ထိၿပီ။ သူ႔ကို ထိၿပီ။ သည္အခ်ိန္မွာ တဖက္က “က်ားထိုးၿပီ”။ သူတို႔ဖက္က ပစ္အားေလွ်ာ့က်လာတာ သိလို႔ လွံစြပ္ေတြတပ္ၿပီး “က်ား”လို႔ အသံကုန္ဟစ္ေၾကြးၿပီး ေျပးတက္လာၾကၿပီ။ “ကာနယ္ ကာနယ္ ဟား ကာနယ့္ကို ထိၿပီ အိုး ဆုတ္ၾကမယ္ ကာနယ္ ေဟး ေမာရွည္ လာတြ ဲ ကာနယ့္ကို လာတ ြဲ ဆုတ္မယ္” “ဆုတ္ ဆုတ္ေဟ့ ဆုတ္” ထိန္ေတာရြာပ်က္ ေရာက္ေတာ့ ဖိုးက်ား သတိရတခ်က္ မရတခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။ ေသြးထြက္တာ မ်ားလွၿပီ။ “ကာနယ္ က်ေနာ္တို႔ ေဆးအဖြဲ႕ေခၚထားတယ္ အားတင္းထား မၾကာခင္ ေရာက္လာလိမ့္မယ္” သူ ေလာကႀကီးန႔ ဲ အဆက္ျပတ္သြားသည္။ သူ သတိရလာေတာ့ တဲတလုံးထ ဲ သူေရာက္ေနသည္။ သူ႔နားမွာ ဒီးနာကို ေတ႔သြ ည္။ ေဆးမွဴးဒီးနာ သူ႔ကို အနီးကပ္ ၾကည့္ေနသည္။ “ဟယ္ ကာနယ္သတိရလာၿပီ” အိုး ဒီးနာ သူ႔အသက္ကို ကယ္တာကိုး။ “ဒီးနာ” “ကာနယ္ ၀မ္းသာလိုက္တာ ကာနယ္ရယ္ ကာနယ့္အတြက္ စိတ္ပူလိုက္ရတာ” “ဒီးနာ ေက်းဇူးတင္တယ္” “ဟင္း ဟင္း ေက်းဇူးတင္ရမွာက ဒီးနာ မဟုတ္ဘူး ကာနယ္” ဖိုးက်ား ဒီးနာ ေျပာတာကို နားမလည္ဘူး။ “ဟုတ္တယ္ ကာနယ့္ကိုယ္ထဲက ဗံုးဆန္ေတြကို ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ ခြဲထုတ္ေပးတာ ကာနယ္ ေက်းဇူးတင္ရမွာက ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ” ဒီအခ်ိန္မွာ သူရိွေနတ့ ဲ တဲထဲကို ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ ၀င္လာသည္။ “ကာနယ္ သတိရလာၿပီေနာ္ ေနသာရဲ႕လား” “ေကာင္းပါတယ္ ေဒါက္တာ” “ကာနယ္ ဒါဏ္ရာရလာတယ္ ၾကားလို႔ က်မတို႔ ခ်က္ခ်င္း လိုက္လာၾကတာ” “ေက်းဇူးတင္တယ္ ေဒါက္တာ” “You are welcome ကာနယ့္အေျခအေနက စိတ္ခ်သြားရပါၿပီ” ေဒါက္တာမ ေခ်ာေခ်ာေလး သူ႔ကို ၿပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ ေရာ ဒီးနာေရာ အရမ္းၾကည့္ေကာင္းေနတာဘဲ။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာသည္ ေျပာက္ၾကား ယူနီေဖါင္းန႔လဲ ည္း ၾကည့္ေကာင္းေနတာဘဲ။ *** *** *** သစ္ငုတ္တိုႀကီးတခုမွာ သူထိုင္ရင္း ေခ်ာက္ထဲက ျမဴေတြဆိုင္းေနတ့ ဲ စိမ္းစိုေနတ့ ဲ လွ်ိဳႀကီးထဲကို သူ ေငးၾကည့္ေနသည္။ သူ႔ဒါဏ္ရာေတ ြ သက္သာလာၿပီ။ လက္နက္ကိုင္ဘ၀မွာ ပထမဦးဆုံး သူ ရံွဳးနိမ့္ရတ့ ဲ တိုက္ပြဲ။ သူ တာ၀န္ယူထားရတ့ ဲ ေတာင္ကုန္း ရန္သူ႔လက္ က်ဆင္းသြားရၿပီ။ “ကာနယ္ ေနေကာင္းလာၿပီေနာ္” သူရိွရာကို ေလွ်ာက္လာေသာ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာကို သူေတ႔လြ ိုက္ရသည္။ “ေဒါက္တာ ဘယ္တံုးက ေရာက္လဲ” “ေစာေစာကဘ ဲ ကာနယ္ က်မေပးတ့ ဲ ေဆးေတ ြ ကာနယ္ မွန္မွန္ေသာက္ရဲ႕လား” “ေသာက္တယ္ ေသာက္တယ္ ေဒါက္တာေကာ ခ၇ီးပမ္းလာမွာဘဲဘာလိုလို ေျပာေနာ” “ေျပာမွာပါ ကဲကာနယ့္ကို ခ်ပ္ကပ္ပ္ လုပ္ခ်င္တယ္ ကာနယ့္တဲထဲ သြားၾကရေအာင္လား” ေဒါက္တာဒီဘိုးရာန႔ ဲ သူ႔တဲထဲကို ၀င္ခ့ၾဲကသည္။ ရွန္စုံန႔ ဲ လင္ကြန္း ေျပးလာသည္။ “ကာနယ္ ဘာလိုသလဲ” “ေဒါက္တာ့အတြက္ ေကာ္ဖီယူလာၾကကြာ” “ဟုတ္ ကာနယ္” သူ လွဲေလွ်ာင္းေပးရသည္။ အက်ႌ ခြ်တ္ေပးရသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာက နားက်ပ္ေလးန႔ ဲ ရင္ဘတ္န႔ ဲ ၀မ္းဘိုက္ကို ေထာက္ခါ ၾကည့္သည္။ က်ည္ဆံထိထားေသာ၊ ဗံုးဆန္စေတြ မွန္ထားေသာ ေနရာေတြကို ၾကည့္သည္။ သူ႔လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားတဲ့ လက္၀ါးကားတိုင္ ေလာ့ကက္န႔ ဲ ဆြဲႀကိဳးကို ေတ႔သြ ြားသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ ေမးမွ သူ ဒီ ဂ်င္းနီ ေပးထားတ့ ဲ ဆြဲႀကိဳးေလးကို သတိရလိုက္သည္။ ဂ်င္းနီက သူ႔လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားတာကို ျဖဳတ္ၿပီး သူ႔ကို ဆြဲခိုင္းခ့တဲ ာ။ အႏၲရာယ္ကင္း ေဘးကင္းေစဖို႔။ Blessed လုပ္ထားတ့ ဲ ( ဆုေတာင္း ေကာင္းႀကီးေပးထားတ့ ဲ ) လက္၀ါးကားတိုင္ေလးမို႔ သူ႔ကို အႏၱရာယ္ေဘးကေန လြတ္ေစမ့ ဲ အေဆာင္တခုလို႔ ဂ်င္းနီက ေျပာခ့သဲ ည္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူအရမ္းခ်စ္တ့ ဲ ဂ်င္းနီေလး ေပးထားတာမို႔ သူအၿမဲ လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာက သူ လတ္တေလာ ခဏ အနားယူရမည္လို႔ ေျပာသည္။ စစ္ေျမျပင္မွာ မေနဘဲ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းရိွတ့ ဲ ရြာတရြာမွာ ေရွာင္ေနၿပီး အနားယူဖို႔ ေျပာသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ ေျပာတာ မွန္သည္။ သူ႔ေျခေထာက္ကို ထိတ့ ဲ ဒါဏ္ရာက ေကာင္းေကာင္း မေပ်ာက္ေသး။ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ ေကာင္းေကာင္း မရခ်င္ေသးဘူး။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာက ေတာင္ေပၚက ရြာေလးတရြာကို သူ႔ကို ေခၚသြားသည္။ သူ႔တပည့္အရင္းတခ်ိဳ႕ သူ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ မစဖို႔ ပါလာသည္။ ရြာထဲက အိမ္တလုံးမွာ သူ႔ကို ေနေစသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာက တရက္ႏွစ္ရက္ သူန႔ ဲ ခဏေနအုံးမည္လို႔ ေျပာသည္။ ေဒါက္တာမေခ်ာေခ်ာေလးန႔ ဲ အတူတူ နီးနီးစပ္စပ္ ေနေနရတာ သူ စိတ္ေတ ြ လွဳပ္ရွားသည္။ ဂ်င္းနီကို သတိရၿပီး ေဒါက္တာဒီဘိုးရာန႔ ဲ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနဖို႔ သူ ႀကိဳးစားသည္။ ဂ်င္းနီသည္ သူ႔တရား၀င္ ခ်စ္သူ မဟုတ္ေသးေပမ့ ဲ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူယုံၾကည္သည္။ ဂ်င္းနီအေပၚ သူသစၥာရိွရမည္။ ဒီေန႔ မနက္ ရွန္စုံ လုပ္ေပးတ့ ဲ ဆန္ျပဳတ္တခြက္ကို ေသာက္ရင္း သူ ဂ်င္းနီကို လြမ္းေနသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာက သူန႔ကဲ ပ္ရက္ တဲမွာေနသည္။ မိန္းမေခ်ာေလးတေယာက္န႔ ဲ အတူတူ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနေနရတာ သူ႔ကို စာတန္မာန္နတ္က ေသြးေဆာင္ေနသည္လို႔ သူထင္သည္။ လွဳပ္လီလွဳပ္လ့ ဲ ခ်စ္စဖြယ္ ေဒါက္တာမေလး သူ႔ကို စိုက္စိုက္ၾကည့္လိုက္တ့ ဲ မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြကို သူ မရင္ဆိုင္ႏိုင္ဘူး။ တိုက္ပြဲေတ ြ စစ္ပြဲေတ ြ တိုက္ခိုက္လာခ့တဲ ့ ဲ စစ္ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္ေပမ့ ဲ မိန္းမေတြန႔ ဲ ပတ္သက္ရင္ သူသည္ ေသြးနည္း ေသြးေၾကာင္ေနေလသလား သူ႔ဖါသာ ထင္မိသည္။ ညဖက္ေရာက္လာေတာ့ အေအးဓါတ္က ပိုလာသည္။ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာမို႔ ထင္သည္။ ေလက တ၀ွီး၀ွီး တိုက္ေနသည္။ ရွန္စုံက သူ႔ကို ရမ္ကို မတ္ခြက္န႔ ဲ ထည့္ၿပီး လာေပးသည္။ “ကာနယ္ အခ်မ္းေျပေလး မီွ၀ဲလိုက္” တ့။ဲ သူ ရမ္ကို ေသာက္ေနစဥ္ ရွန္စံု တဲထဲက ထြက္သြားသည္။ ထုသားေပသား က်ေနေသာ စစ္သားႀကီးတေယာက္မို႔ ေလဒါဏ္မိုးဒါဏ္ ဘယ္ေလာက္ျပင္းပါေစ မမွဳဘူးေလ။ အမ္စစ္စတင္းကို ရင္မွာ ပိုက္ၿပီး ကင္းေစာင့္ဖို႔ ထြက္သြားတာ။ သူ႔တဲတံခါးေလး ကြ်ီကန ဲ ပြင့္လာသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ ၀င္လာေနသည္။ စစ္ေရာင္ဆြယ္တာေလးန႔ ဲ အနက္ေရာင္ထမိန္အႏြမ္းေလးန႔။ဲ အရမ္းလွေနတာဘဲ။ မိတ္ကပ္မလိမ္းျခယ္ ႏွဳတ္ခမ္းမဆိုးဘ ဲ သဘာ၀ လွေနတ့ ဲ ေဒါက္တာမေလးကို သူေငးၾကည့္ေနမိသည္။ “ကာနယ္ အရက္ေသာက္ေနလား” သူ႔ကိုမ်ား တားေတာ့မလား ထင္မိလိုက္သည္။ “ဟုတ္တယ္ သိပ္ေအးလို႔ ရွန္စံုက ရမ္နဲနဲ လာတိုက္တယ္” “ထိုင္မယ္ေနာ္” “ထိုင္ထိုင္ပါ ေဒါက္တာ” ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ သူ႔နား ကပ္ၿပီး လာထိုင္သည္။ “က်မကိုလဲ နဲနဲတိုက္” သူ မတ္ခြက္အလြတ္တခြက္ ထဲ ရမ္နဲနဲ ေလာင္းထည့္ေပးလိုက္သည္။ ဆရာ၀န္မေခ်ာေလး ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလး ရံွဳ႕မ့သဲ ြားသည္။ နားရြက္ဖ်ားေလးေတ ြ အရင္ နီရဲလာၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္လာသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာက ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသူဘ၀ အေၾကာင္းေတြ သူ႔ကို ေျပာျပသည္။ သူကလည္း သူ ငယ္ငယ္က အမဲလိုက္တာေတ ြ ထိုင္းလက္ေ၀ွ႕ထိုးတာေတြ ေျပာျပသည္။ စကားတေျပာေျပာန႔ ဲ မတ္ခြက္ ထ ဲ ရမ္နဲန ဲ နဲန ဲ ထည့္ႏိွပ္တာ ေနာက္ဆံုး ရမ္ပုလင္းလဲ ခါလီျပ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးလဲ ေရခ်ိန္ကိုက္သြားၾကသည္။ ရွန္စံု ခဏ ၀င္လာၿပီး ယုန္သားကင္နဲနဲ လာေပးသည္။ အလိုက္တသိ ျမန္ျမန္ဘဲ ျပန္ထြက္သြားသည္။ နီးကပ္စြာ အတူထိုင္ေနၾကေတာ့ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာက ၿခံဳလာတ့ ဲ ေစာင္ၾကမ္းေလးကို သူ႔ကိုလဲမွ်ၿပီး ၿခံဳေစေတာ့ သူတို႔ ကိုယ္ခႏၶာခ်င္း ပူးကပ္မိေနၾကသည္။ “ကာနယ္ ေနလို႔ေကာင္းရဲ႕လား သိပ္မခ်မ္းေတာ့ဘူး မဟုတ္လား” “အင္း ေဒါက္တာေရာ အိုေကရဲ႕လား” “အင္း အိုေကတယ္ ကာနယ္ က်မကို ဖက္ထားပါလားဟင္” ေဒါက္တာဒီဘိုးရာ စကားေၾကာင့္ သူ တုန္လွဳပ္ ေျခာက္ျခားသြားသည္။ အခုလဲ ကိုယ္ခ်င္း ပူးကပ္ေနတာ။ ထပ္ၿပီး ဖက္ခိုင္းေနသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာရဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးကို သူ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းကလဲ အရမ္း နီးကပ္ေနသည္။ “ကာနယ္” “က်မကို အထင္ေသးလား” “ေသးဘူး ဘာလို႔ ေသးရမလ” “တခုေျပာၿပခ်င္တယ္” “အင္း ဘာလ”ဲ “ကာနယ္န႔ ဲ တပ္မဟာစခန္းခ်ဳပ္မွာ ေတြ႔ၿပီး ကာနယ္ ျပန္သြားေတာ့ေလ က်မ က်မ ကာနယ့္ကို သတိေတ ြ ရရေနတာ တေယာက္ တေနရာစီ အလုပ္လုပ္ေနၾကရၿပီး ျပန္မေတ႔ၾြကေတာ့ဘူး ကာနယ္လ ဲ တိုက္ပြဲမွာ ထိလာတယ္လ ဲ ၾကားေရာက်မ က်မ အျမန္ေျပးလာခ့တဲ ာ သိလား စိတ္လ ဲ အရမ္းပူသြားတယ္ ကာနယ္” ေစာင္ၿခံဳထဲမွာ ေဒါကတ္ ာဒီဘိုးရာရဲ႕ ခါးသိမ္ေလးကို ဖက္ထားတ့ ဲ သူ႔လက္က ခါးေအာက္က တင္အိအိေတြဆီကို ေရာက္ရွိေနသည္။ “ဘာေၾကာင့္လို႔ ကာနယ္ ထင္လဲဟင္” သူ ဘာျပန္ေျဖရမလ ဲ မသိဘူး။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာရဲ႕ ပါးျပင္ေလးန႔ ဲ သူ႔ပါးကို ကပ္ထားလိုက္မိသည္။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာသည္ သူ႔ဖါသာဘ ဲ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ သူ႔နားနားကို ႏွဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလး ကပ္ၿပီး “ကာနယ့္ကို က်မ ခ်စ္မိလို႔ေပါ့” လို႔ ေလသံေလးန႔ ဲ ေျဖလိုက္တာ။ ေဒါက္တာဒီဘိုးရာရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းေဖါင္းအိအိေလးသည္ သူ႔ႏွဳတ္ခမ္းႀကီးအေပၚကို ဖိကပ္လာသည္။ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္မိၾကတာ ေတာ္ေတာ္န႔ ဲ မရပ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ 

 

႐ူးသြပ္ တမ္းတ တပ္မက္ဆဲပါ။-2

နည္းပညာကို စိတ္ဝင္စားတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား ဒီမွာ သြားျပီးေလ့လာႏိူင္ပါတယ္....

1:19 PM